De zaak in het kort
In deze zaak die diende voor de rechtbank Rotterdam, was er sprake van een geschil tussen een aannemer, aangeduid als [naam bedrijf], en een Vereniging van Eigenaars (VvE). De kern van de zaak draaide om een betalingsgeschil betreffende een aannemingsovereenkomst. [Naam bedrijf] had werkzaamheden verricht aan de balkons en dakgoten van een gebouw dat toebehoorde aan de VvE. Daarnaast was er extra werk uitgevoerd, zoals het reinigen en impregneren van de gevel en het herstellen van voegwerk. De VvE had de laatste termijn van de hoofdopdracht en de factuur voor het meerwerk niet betaald, wat leidde tot een totaalbedrag van € 12.810,73 dat nog openstond. De aannemer eiste deze betaling, inclusief handelsrente en buitengerechtelijke kosten.
De kantonrechter bekrachtigde een eerder verstekvonnis waarbij de VvE was veroordeeld tot betaling van het openstaande bedrag. De VvE betwistte de betaling op basis van vermeende tekortkomingen in de uitvoering van het werk en stelde een tegenvordering in om schadevergoeding te eisen voor de vertraging en gebrekkige uitvoering. De rechtbank wees echter deze tegenvorderingen af.
Het verloop van het proces en de feiten
Het proces begon met een dagvaarding door [naam bedrijf] op 24 januari 2024, gevolgd door een verstekvonnis op 20 februari 2024, waarin de VvE werd veroordeeld tot betaling. De VvE ging in verzet tegen dit vonnis, wat leidde tot een hernieuwde behandeling van de zaak. Tijdens de zitting op 12 november 2024 werden de argumenten van beide partijen besproken.
[Naam bedrijf] had een overeenkomst met de VvE voor werkzaamheden aan het gebouw, met betaling in vijf termijnen. Na de hoofdopdracht werd meerwerk overeengekomen. De VvE hield echter de betaling van de laatste termijn en het meerwerk in, stellende dat de werkzaamheden te lang hadden geduurd en het extra werk niet naar behoren was uitgevoerd. Ze claimden dat dit hen schade had berokkend die zij wilden verrekenen met de openstaande facturen.
De VvE voerde aan dat de werkzaamheden van [naam bedrijf] langer dan afgesproken hadden geduurd, waardoor zij extra kosten voor steigerhuur hadden gemaakt. Verder was er volgens hen sprake van gebrekkige uitvoering van het meerwerk, wat opnieuw kosten met zich mee zou brengen. De VvE stelde dat de aannemer de schade die zij hierdoor leden, moest vergoeden.
De beslissing van de rechtbank
De rechtbank oordeelde dat de VvE de vijfde termijn van de hoofdopdracht en de meerwerkfactuur moest betalen. Er was geen voldoende onderbouwd bewijs dat [naam bedrijf] een fatale termijn voor de voltooiing van de werkzaamheden had overschreden, noch dat het meerwerk gebrekkig was uitgevoerd. De kantonrechter stelde vast dat de beheerder van de VvE de werkzaamheden had aanvaard, hetgeen bindend was voor de VvE.
De rechtbank wees de tegenvorderingen van de VvE af. Het argument dat [naam bedrijf] de werkzaamheden niet binnen de afgesproken termijn had voltooid, was onvoldoende onderbouwd. De VvE kon ook niet aantonen dat de vermeende gebreken in het meerwerk bij oplevering niet zichtbaar waren. Daarom was [naam bedrijf] niet aansprakelijk voor eventuele schade die de VvE claimde.
De rechtbank veroordeelde de VvE tot betaling van het openstaande bedrag van € 12.810,73 aan [naam bedrijf], inclusief handelsrente en buitengerechtelijke kosten. De VvE moest ook de proceskosten in conventie en reconventie betalen. Het vonnis werd uitvoerbaar bij voorraad verklaard, wat betekent dat het vonnis onmiddellijk ten uitvoer gelegd kan worden, zelfs als de VvE in hoger beroep gaat.
In conclusie, de rechtbank bevestigde dat [naam bedrijf] niet tekortgeschoten was in de nakoming van de overeenkomst en dat de VvE gehouden was tot betaling van de openstaande facturen. De tegenvorderingen van de VvE werden ongegrond verklaard, en de oorspronkelijke vordering van de aannemer werd bekrachtigd.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
