De zaak in het kort
Twee appartementseigenaren, hierna aangeduid als [appellant 1] en [appellant 2], verzochten de vernietiging van besluiten van de Vereniging van Eigenaars (VvE) die voorwaardelijke toestemming verleenden aan een andere appartementseigenaar, aangeduid als [geïntimeerde 1], voor een ingrijpende verbouwing van hun appartement. [Appellant 1] en [appellant 2] vonden dat de besluiten onduidelijk waren over de voorwaarden en dat bepaalde voorwaarden ontbraken. Het gerechtshof Amsterdam wees zowel het verzoek tot vernietiging als de verzochte verklaring voor recht af. Het hof oordeelde dat de besluiten niet in strijd waren met de redelijkheid en billijkheid.
Het verloop van het proces en de feiten
De kwestie begon toen [geïntimeerde 1] plannen voor een aanzienlijke verbouwing van hun appartement indiende bij de VvE. Dit omvatte het doorbreken van de achtergevel en het plaatsen van harmonicadeuren met een balkonverdieping en tuintrap. De verbouwing werd besproken tijdens de algemene ledenvergadering (ALV) van de VvE, waar andere leden zorgen uitten over de verzekeringsdekking en referenties van de aannemers.
Op de ALV werd voorwaardelijke toestemming verleend, afhankelijk van het voldoen aan bepaalde verzekerings- en contractvoorwaarden. Desondanks trok [appellant 2] later haar toestemming in, stellend dat [geïntimeerde 1] niet aan de voorwaarden voldeden. De kantonrechter in eerste aanleg oordeelde dat de besluiten correct waren genomen en wees het verzoek tot vernietiging af.
[Appellant 1] en [appellant 2] gingen in hoger beroep, met het argument dat de besluiten onduidelijk waren over essentiële voorwaarden en dat de verbouwing onduidelijke risico’s en kosten met zich meebracht voor de VvE. Zij stelden dat [geïntimeerde 1] niet voldeed aan de eisen wat betreft aannemersreferenties en verzekeringsdekking.
Tijdens de mondelinge behandeling in hoger beroep op 10 januari 2023 herhaalde [appellant 1] hun argumenten, terwijl [geïntimeerde 1] bewijs van verzekering en referenties van aannemers overlegden. Ondanks pogingen tot mediation na de zitting, werd geen overeenstemming bereikt en ging de zaak verder naar uitspraak.
De beslissing van de rechtbank
Het gerechtshof oordeelde dat de besluiten op de ALV van 23 september 2020 correct waren genomen en niet in strijd waren met de redelijkheid en billijkheid. Het hof stelde vast dat de voorwaarden voldoende duidelijk waren en dat eventuele nadere invulling van deze voorwaarden geen grond vormde voor vernietiging van de besluiten. Het hof merkte op dat het conflict tussen partijen vooral betrekking had op de uitvoering van de besluiten, niet op de besluiten zelf.
Het hof vond dat [geïntimeerde 1] voldoende had voldaan aan de voorwaarde om verzekeringsdekking en referenties te verstrekken. Het hof wees ook het argument van [appellant 1] af dat de splitsingsakte had moeten worden gewijzigd, omdat de verbouwing geen goederenrechtelijke wijzigingen met zich meebracht die dit noodzakelijk maakten.
Verder stelde het hof vast dat de toekomstige onderhoudskosten, die [appellant 1] als argument aanvoerden voor vernietiging, niet expliciet waren besproken tijdens de ALV en dat dit risico in beginsel voor rekening van [appellant 1] kwam. Het hof vond geen reden om aan te nemen dat [geïntimeerde 1] de toekomstige onderhoudskosten van hun verbouwing voor hun rekening moesten nemen.
Het hof bekrachtigde de beschikking van de kantonrechter en veroordeelde [appellant 1] in de kosten van het hoger beroep. De beslissing bevestigde dat [geïntimeerde 1] hun verbouwingsplannen konden voortzetten zonder verdere juridische belemmeringen vanuit de VvE.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
