De zaak in het kort
De rechtszaak draaide om de verdeling van een gemeenschappelijke woning en de afwikkeling van gezamenlijke schulden tussen [eiseres] en [gedaagde], die voorheen een affectieve relatie hadden. Sinds het einde van hun relatie in 2011, bleef [gedaagde] in de woning wonen en droeg hij de woonlasten. Beide partijen waren het eens over de verkoop van de woning en de afwikkeling van de schulden, maar er was onenigheid over de exacte invulling van de gezamenlijke schulden en mogelijke vergoedingen. De rechtbank moest een oordeel vellen over deze geschilpunten.
Het verloop van het proces en de feiten
De zitting vond plaats in de rechtbank te Amsterdam, met beide partijen en hun advocaten aanwezig. Tijdens de zitting werd duidelijk dat [eiseres] en [gedaagde] het eens waren geworden over de verkoop van de gemeenschappelijke woning aan een derde, waarbij de gezamenlijke schulden zouden worden afgelost. Ze hadden echter nog geen overeenstemming bereikt over welke schulden precies als gezamenlijk beschouwd moesten worden, met uitzondering van de hypotheekschuld bij ING, een flexibel krediet bij ABN Amro, en een roodstand op een gezamenlijke rekening.
Tijdens de zitting kwamen partijen overeen dat [gedaagde] zou proberen een bod te verkrijgen van een vastgoedbedrijf op de woning. Mocht [eiseres] niet akkoord gaan met het bod, dan zou een taxatie plaatsvinden om een tegenbod te formuleren. Indien ook het tegenbod niet zou leiden tot overeenstemming, zou de woning door een makelaar verkocht worden aan een derde partij. De kosten hiervan zouden door beide partijen gelijkelijk worden gedragen, en de opbrengst na aflossing van de schulden zou gelijk verdeeld worden.
Daarnaast waren er twee resterende punten van onenigheid: ten eerste over de vraag of [gedaagde] nog regres kon halen van [eiseres] voor betaalde woonlasten, of dat [eiseres] recht had op een gebruikersvergoeding. Ten tweede was er discussie over leningen die [gedaagde] had afgesloten bij zijn ouders en oma, en of deze als gezamenlijke schulden moesten worden beschouwd.
De beslissing van de rechtbank
De rechtbank besloot over de twee resterende punten als volgt:
1. **Regresrecht en gebruikersvergoeding:** De rechtbank bepaalde dat hoewel [gedaagde] de woonlasten had gedragen, [eiseres] recht had op een gebruikersvergoeding. Dit omdat [gedaagde] de woning exclusief had gebruikt sinds 2011, en het niet redelijk was dat [eiseres] zou bijdragen aan de kosten zonder gebruik te maken van de woning. De gebruikersvergoeding voor [eiseres] zou gelijk zijn aan het regresrecht van [gedaagde] na betaling van de gezamenlijke hypotheek en andere woonlasten, met uitzondering van de WOZ-belasting. De WOZ-belasting, zo oordeelde de rechtbank, was een gezamenlijke verantwoordelijkheid, en [gedaagde] kon daarvoor regres halen van [eiseres] voor de helft van de door hem betaalde bedragen sinds 2011.
2. **Gezamenlijke schulden:** Wat betreft de leningen van [gedaagde] bij zijn ouders en oma, oordeelde de rechtbank dat de bewijslast bij [gedaagde] lag. Aangezien er geen overtuigend bewijs was dat deze leningen gezamenlijk waren aangegaan of dat [eiseres] hiermee instemde, werden deze niet als gezamenlijke schulden beschouwd. Het enige beschikbare bewijs was een verklaring van [gedaagde]’s ouders, die onvoldoende steunbewijs had om als gezamenlijk te gelden.
De rechtbank wees verder de vordering van [eiseres] af en bepaalde dat zij en [gedaagde] hun eigen proceskosten moesten dragen. De uitspraak is niet uitvoerbaar bij voorraad doordat er geen veroordeling is die directe tenuitvoerlegging vereist. De rechtbank besloot ook dat, hoewel [gedaagde] niet direct de betaling van de WOZ-belasting van [eiseres] eiste, dit wel verrekend zou worden bij de uiteindelijke verdeling van de woningopbrengst. Tot slot werd de resterende conventie niet toegewezen, aangezien partijen overeenstemming hadden bereikt over het taxatie-, verkoop-, en leveringsproces van de woning. Hiermee werd de zaak afgerond zonder verdere dwangsommen of verplichtingen.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
