De zaak in het kort
In deze zaak behandelt de rechtbank Amsterdam het beroep van een eiseres tegen de vastgestelde WOZ-waarde van haar woning in Amsterdam voor het belastingjaar 2023. De heffingsambtenaar had de waarde vastgesteld op € 967.000,-, waartegen de eiseres bezwaar maakte. De rechtbank oordeelt dat het beroep ongegrond is, met name vanwege een algemene correctie van 2% voor de onderhoudsreserves van de Vereniging van Eigenaren (VvE).
Het verloop van het proces en de feiten
Op 25 februari 2023 ontving de eiseres een gecombineerde aanslag waarin de WOZ-waarde van haar woning werd vastgesteld door de heffingsambtenaar van de gemeente Amsterdam. Deze waardevaststelling diende tevens als basis voor de onroerendezaakbelasting voor dat jaar. Eiseres was het niet eens met deze waarde en diende een bezwaar in. Op 20 november 2023 werd in de uitspraak op bezwaar door de heffingsambtenaar de eerder vastgestelde WOZ-waarde gehandhaafd, waarna de eiseres besloot beroep in te stellen bij de rechtbank.
Tijdens de zitting op 10 oktober 2024 werden de standpunten van beide partijen besproken. De eiseres betwistte met name de correctiemethode van de heffingsambtenaar met betrekking tot de onderhoudsreserves van de VvE. Volgens haar werd ten onrechte geen rekening gehouden met de daadwerkelijke onderhoudsreserves, die volgens haar uit de koopovereenkomsten en leveringsaktes afgeleid konden worden. De heffingsambtenaar had echter een standaard correctiepercentage van 2% toegepast, wat volgens hem in de meeste gevallen resulteert in een hogere aftrek dan de werkelijke VvE-reserves.
Naast de kwestie van de onderhoudsreserves, bracht de eiseres ook andere beroepsgronden naar voren, waaronder de staat van de keuken en badkamer, het duurzaamheidsniveau van het pand en het ontbreken van een spouwmuur. Deze beroepsgronden werden echter tijdens de zitting door de eiseres ingetrokken.
De beslissing van de rechtbank
De rechtbank verklaart het beroep van de eiseres ongegrond. Het oordeel is dat de heffingsambtenaar op een inzichtelijke en rechtmatige manier de WOZ-waarde heeft vastgesteld. De rechtbank vindt de uitleg over de 2% correctie voor de VvE-reserves voldoende onderbouwd. Deze correctie wordt normaal gesproken toegepast en leidt in de overgrote meerderheid van de gevallen tot een hogere aftrek dan de feitelijke reserves, wat door de eiseres niet afdoende werd bestreden.
De rechtbank stelt dat de koopovereenkomsten en leveringsaktes, waar de eiseres naar verwees, geen op de zaak betrekking hebbende stukken zijn in de zin van artikel 8:42 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb). De heffingsambtenaar hoefde deze documenten derhalve niet over te leggen. Gezien de toepassing van het standaard correctiepercentage en de toelichting daarop door de heffingsambtenaar, heeft de rechtbank geen reden gevonden om de vastgestelde WOZ-waarde te verlagen.
Als gevolg van deze uitspraak blijven zowel de vastgestelde WOZ-waarde als de daarmee samenhangende belastingaanslag voor 2023 in stand. Eiseres krijgt het betaalde griffierecht niet terug en er is geen vergoeding voor proceskosten toegekend.
De uitspraak kan worden aangevochten door binnen zes weken na verzending van de uitspraak in hoger beroep te gaan bij het gerechtshof Amsterdam. Mocht de zaak spoedeisend zijn, kan een voorlopige voorziening worden aangevraagd bij de voorzieningenrechter van het gerechtshof.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
