De zaak in het kort
De juridische kwestie betreft de vraag of een Vereniging van Eigenaars (VvE) de verwarmingskosten kan verhalen op Marcan Vastgoed B.V., de eigenaar van een verhuurde bedrijfsruimte. De kantonrechter had eerder geoordeeld dat de VvE deze kosten mocht verhalen op Marcan, en het gerechtshof Den Haag heeft dit oordeel in hoger beroep bevestigd.
Het verloop van het proces en de feiten
De zaak begon bij de kantonrechter in Rotterdam, waar de VvE Marcan had gedagvaard wegens openstaande stookkosten van een verhuurde bedrijfsruimte. Marcan was van rechtswege lid van de VvE omdat het de eigenaar is van het appartementsrecht aan de Bredestraat 43 in Rotterdam. In het splitsingsreglement van de VvE staat dat de verwarmingskosten, indien er sprake is van een gemeenschappelijke installatie, behoren tot de schulden en kosten van de gezamenlijke eigenaars, tenzij de eigenaars daarvoor afzonderlijk worden aangeslagen.
De VvE beschikt over een collectieve verwarmingsinstallatie waarvoor zij een contract heeft met Eneco. De energiekosten worden door de VvE aan Eneco betaald en doorberekend aan de leden van de VvE op basis van hun werkelijke individuele gebruik. De bedrijfsruimte van Marcan was voorheen verhuurd aan een zonnestudio, en de VvE had facturen voor energielevering naar de huurders gestuurd. Toen de huurders niet betaalden, werd Marcan als eigenaar aangeschreven en aansprakelijk gesteld voor de openstaande kosten.
Marcan ontving meerdere aanmaningen van de deurwaarder met betrekking tot de openstaande stookkosten, maar reageerde niet meer nadat een specificatie van de vordering was toegestuurd. De VvE besloot vervolgens om Marcan voor de kantonrechter te dagen, waar het werd veroordeeld tot betaling van de hoofdsom, rente, en incassokosten.
De beslissing van de rechtbank.
Marcan ging in hoger beroep tegen de uitspraak van de kantonrechter en voerde zes grieven aan, waaronder dat de VvE niet gerechtigd zou zijn de kosten op Marcan te verhalen en dat de VvE haar schadebeperkingsplicht had geschonden. Marcan betoogde dat de VvE de kosten bij de huurders had moeten verhalen en dat Marcan pas na drie jaar op de hoogte was gesteld van de wanbetaling.
Het gerechtshof oordeelde dat de VvE terecht de kosten op Marcan had verhaald, omdat het splitsingsreglement duidelijk stelde dat deze kosten voor rekening van de eigenaar komen. Het hof wees erop dat Marcan niet voldoende had gemotiveerd waarom het oordeel van de kantonrechter onjuist zou zijn. De stelling van Marcan dat het de facturen niet kon voldoen omdat ze niet op haar naam stonden, werd door het hof verworpen. Het hof stelde dat een verbintenis ook kan worden nagekomen door een ander dan de schuldenaar, en dat de tenaamstelling van de facturen in dit verband niet relevant was.
Verder oordeelde het hof dat Marcan onvoldoende had toegelicht welke schade zij had geleden door de late kennisgeving van de wanbetaling en dat er geen schadevordering was ingesteld. Het hof verwierp ook de grieven van Marcan met betrekking tot de wettelijke rente en de buitengerechtelijke incassokosten, omdat deze geen zelfstandige betekenis hadden of onvoldoende waren onderbouwd.
Het hof bekrachtigde uiteindelijk het vonnis van de kantonrechter, waarmee de vordering van de VvE in stand bleef. Omdat het een verstekzaak betrof, waren er geen proceskosten van de VvE die het hof kon begroten.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
