De zaak in het kort
Op 27 april 2023 brak er brand uit in het appartement van [eiser], wat aanzienlijke schade veroorzaakte aan zijn woning, inboedel en aangrenzende panden. De brand zou zijn veroorzaakt door de onzorgvuldige installatie van inbouwspots, waarbij gebruik werd gemaakt van flexibele kabels in strijd met veiligheidsvoorschriften. Allianz, de verzekeraar van de Verenigingen van Eigenaren (VvE’s) van de beschadigde panden, keerde schadevergoedingen uit en stelde samen met [eiser] de aannemer [oorspronkelijk gedaagde] aansprakelijk. De aannemer betwistte de aansprakelijkheid, daarbij stellend dat een derde partij de installatie zou hebben voltooid na zijn vertrek. De rechtbank achtte [oorspronkelijk gedaagde] voorlopig aansprakelijk op basis van de omkeringsregel, maar gaf hem de kans om tegenbewijs te leveren.
Het verloop van het proces en de feiten
[eiser] had de eigenaar van een appartement waar [oorspronkelijk gedaagde] renovatiewerkzaamheden verrichtte tussen oktober 2021 en december 2022. Op 27 april 2023 brak er brand uit in het appartement, met schade aan zowel de woning als de inboedel, evenals aan aangrenzende panden. De VvE’s van deze panden hadden een opstalverzekering bij Allianz, die de schade vergoedde en voorts in de vorderingsrechten van de VvE’s werd gesubrogeerd.
Er werden diverse onderzoeken uitgevoerd naar de oorzaak van de brand. Zowel Stekelenburg, in opdracht van Allianz, als FPh Onderzoek, in opdracht van [eiser], voerden een onderzoek uit. Beide rapporten concludeerden dat onzorgvuldige installatie van de inbouwspots de vermoedelijke oorzaak was. De brand zou zijn ontstaan door het gebruik van flexibele draden in de lasklemmen van de spots, wat leidde tot warmteontwikkeling.
[oorspronkelijke gedaagde] ontkende echter dat hij verantwoordelijk was voor de installatie van de spots. Hij stelde dat hij zijn werkzaamheden beëindigde op 20 december 2022 en dat een derde partij de installatie had voltooid. Ter onderbouwing van zijn stelling verwees hij naar een persoon genaamd [naam], die mogelijk door [eiser] was ingehuurd na zijn vertrek.
Tijdens het proces kwamen er echter foto’s aan het licht die aantoonden dat de inbouwspots al voor 20 december 2022 waren geïnstalleerd. [oorspronkelijke gedaagde] kon geen overtuigend bewijs leveren om zijn bewering te staven dat een derde de installatie had voltooid.
De beslissing van de rechtbank
De rechtbank beoordeelde de zaak en concludeerde dat er voldoende aanwijzingen waren dat de brand was veroorzaakt door de onzorgvuldige installatie van de inbouwspots met flexibele kabels. De foto die aantoonde dat de spots al voor 20 december 2022 waren geïnstalleerd, was cruciaal in het oordeel. Aangezien [oorspronkelijke gedaagde] geen voldoende onderbouwd bewijs kon leveren voor zijn bewering dat hij niet verantwoordelijk was voor de aansluiting van de spots, werd zijn verweer gepasseerd.
De rechtbank paste de omkeringsregel toe, een juridische regel die inhoudt dat als een norm is geschonden die een specifiek gevaar beoogt te voorkomen en dat gevaar zich vervolgens voordoet, er wordt aangenomen dat de schending de oorzaak is van het gevaar. In dit geval was de normschending het gebruik van flexibele kabels, wat leidde tot brand. De rechtbank achtte [oorspronkelijke gedaagde] voorlopig aansprakelijk, maar bood hem de mogelijkheid om tegenbewijs te leveren om het vermoeden te weerleggen dat de brand door zijn handelen was veroorzaakt.
Wat betreft de schadevergoeding stelde Allianz dat de door haar uitgekeerde bedragen gelijk waren aan de schade die de VvE’s hadden geleden. Dit werd echter betwist door [oorspronkelijke gedaagde], die aanvoerde dat er een verschil was tussen de uitgekeerde bedragen en de daadwerkelijke schade. De rechtbank besloot om een beslissing over de omvang van de schade aan te houden in afwachting van eventueel tegenbewijs door [oorspronkelijke gedaagde].
[eiser] had zijn schadevordering al verminderd door de post “huurderving” te schrappen en erkende dat de dagwaarde van de inboedel moest worden gehanteerd bij de schadebepaling. Ook hier werd een definitieve beslissing aangehouden in afwachting van nader bewijs.
De rechtbank verwees de zaak naar de rol van 23 april 2025 voor [oorspronkelijke gedaagde] om kenbaar te maken of hij gebruik wilde maken van de gelegenheid om tegenbewijs te leveren en op welke wijze hij dat zou willen doen. Tot die tijd worden verdere beslissingen aangehouden.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
