De zaak in het kort
In deze zaak beoordeelt het gerechtshof Den Haag een geschil over de vastgestelde WOZ-waarde van een woning. De heffingsambtenaar van de Belastingsamenwerking Gouwe-Rijnland had de waarde van de woning vastgesteld op € 410.000, maar de eigenaar van de woning was het hier niet mee eens en stelde dat de waarde te hoog was vastgesteld. De eigenaar bracht vergelijkingsobjecten en een taxatierapport in dat een lagere waarde van € 322.000 suggereerde. De rechtbank had eerder de vastgestelde waarde bevestigd, waarop de eigenaar in hoger beroep ging. Het hof oordeelt uiteindelijk dat beide partijen hun voorgestelde waarden onvoldoende aannemelijk hebben gemaakt en stelt de waarde in goede justitie vast op € 375.000.
Het verloop van het proces en de feiten
De zaak begon met een beschikking van de heffingsambtenaar die de waarde van de woning van de belanghebbende voor het jaar 2021 vaststelde op € 410.000. De eigenaar maakte bezwaar tegen deze beschikking, maar de heffingsambtenaar verklaarde het bezwaar ongegrond. Vervolgens stelde de eigenaar beroep in bij de rechtbank Den Haag, die het beroep eveneens ongegrond verklaarde. De eigenaar ging in hoger beroep bij het gerechtshof.
De woning in kwestie is een appartement, gebouwd in 2016, met een bruto vloeroppervlakte van ongeveer 97 m². De heffingsambtenaar gebruikte een matrix met vergelijkbare objecten om de waarde te onderbouwen, zoals appartementen van vergelijkbare grootte en bouwjaar. De eigenaar bracht echter een taxatierapport in, opgesteld door een WOZ-deskundige, dat een lagere waarde voor de woning voorstelde, ondersteund door andere vergelijkingsobjecten.
Tijdens het hoger beroep kwam de discussie vooral neer op de vraag of de heffingsambtenaar voldoende gegevens had verstrekt en of de vergelijkingsobjecten juist waren gekozen en beoordeeld. De eigenaar stelde dat het ontvangen taxatieverslag onvoldoende gegevens bevatte en dat de heffingsambtenaar zijn verplichting om relevante stukken te verstrekken had geschonden. De heffingsambtenaar betoogde dat hij alle benodigde gegevens had verstrekt en dat de gebruikte vergelijkingsobjecten correct waren.
De beslissing van de rechtbank.
Het hof oordeelde dat de heffingsambtenaar niet volledig had voldaan aan zijn verplichtingen om alle relevante gegevens te verstrekken, maar dat dit niet voldoende was om de vastgestelde waarde zonder meer te verwerpen. Het hof constateerde dat zowel de matrix van de heffingsambtenaar als die van de belanghebbende op zichzelf beschouwd de voorgestelde waarde kon dragen. Echter, het hof vond dat geen van beide partijen voldoende overtuigend bewijs had geleverd om hun voorgestelde waarde te rechtvaardigen.
Daarom stelde het hof de waarde van de woning in goede justitie vast op € 375.000, wat lager was dan de door de heffingsambtenaar vastgestelde waarde, maar hoger dan de door de belanghebbende voorgestelde waarde.
Ook besliste het hof dat de heffingsambtenaar de proceskosten van de belanghebbende moest vergoeden, evenals het griffierecht dat de belanghebbende had betaald voor de behandeling van het beroep en het hoger beroep. De proceskosten werden vastgesteld op € 4.922, en het griffierecht op € 186.
Deze uitspraak laat zien dat in geschillen over de WOZ-waarde van woningen, zowel de heffingsambtenaar als de belanghebbende gedegen bewijs moeten leveren om hun standpunten te onderbouwen. Het hof benadrukte het belang van transparantie en het verstrekken van volledige informatie door de heffingsambtenaar, evenals de noodzaak voor de belanghebbende om de juistheid van de vergelijkingsobjecten en hun waardering grondig te onderbouwen.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
