De zaak in het kort
De zaak betreft een hoger beroep bij het Gerechtshof Den Haag over de vastgestelde WOZ-waarde van een woning in het jaar 2021. De eigenaar van de woning, hierna de belanghebbende, betwist de waarde die door de heffingsambtenaar van de Belastingsamenwerking Gouwe-Rijnland is vastgesteld op € 544.000. Belanghebbende stelt dat de waarde te hoog is en voert aan dat de vergelijking met andere woningen niet correct is. De rechtbank heeft eerder het beroep van de belanghebbende ongegrond verklaard, waarna belanghebbende in hoger beroep ging.
Het verloop van het proces en de feiten
Op 1 januari 2020 werd de WOZ-waarde van de woning van de belanghebbende, een flatwoning met berging en parkeerplaats, vastgesteld op € 544.000. De belanghebbende maakte bezwaar tegen deze beschikking, maar de heffingsambtenaar verklaarde het bezwaar ongegrond. De belanghebbende ging hierop in beroep bij de rechtbank, die zijn beroep eveneens ongegrond verklaarde.
De belanghebbende stelt dat de vergelijkingsobjecten, die gebruikt zijn om de WOZ-waarde vast te stellen, niet op de juiste wijze zijn gehanteerd. Volgens hem is er onvoldoende rekening gehouden met verschillen zoals de kwaliteit en luxe van de woning en de vergelijkingsobjecten. Tijdens de zitting bij het hof werd een matrix gepresenteerd door de heffingsambtenaar, met daarin gegevens van vergelijkbare woningen, zoals hun verkoopprijzen en fysieke kenmerken. Belanghebbende voegde een extra vergelijkingsobject toe aan de matrix, maar kon niet afdoende onderbouwen waarom dit object de waarde van zijn woning significant zou moeten verlagen.
Daarnaast was er discussie over de toezendverplichting van de heffingsambtenaar. De belanghebbende stelde dat hij in de bezwaarfase niet alle benodigde gegevens had ontvangen, zoals de grondstaffel en een uitgebreide waardematrix. De heffingsambtenaar stelde zich op het standpunt dat hij niet verplicht was om deze specifieke documenten aan te leveren als ze niet beschikbaar waren.
De beslissing van de rechtbank
Het gerechtshof oordeelde dat de heffingsambtenaar voldoende aannemelijk heeft gemaakt dat de vastgestelde WOZ-waarde van de woning niet te hoog is. De methodologie om de waarde te bepalen met behulp van systematische vergelijking met andere woningen werd als adequaat beoordeeld. Het hof vond dat er voldoende rekening was gehouden met de verschillen tussen de vergelijkingsobjecten en de woning van de belanghebbende.
Het hof verwierp ook de stelling van de belanghebbende dat de heffingsambtenaar in strijd met artikel 6:17 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) zou hebben gehandeld door bepaalde stukken niet toe te zenden. Het hof vond dat de heffingsambtenaar had voldaan aan zijn verplichtingen, omdat de belanghebbende toegang had gekregen tot de op de zaak betrekking hebbende stukken tijdens de hoorzitting. Ook werd er gesteld dat de toezendverplichting niet verder gaat dan het verstrekken van de beschikbare gegevens.
Wat betreft de schending van artikel 8:42 van de Awb, stelde het hof dat de bouwtekeningen van vergelijkingsobjecten niet tot de op de zaak betrekking hebbende stukken behoorden, tenzij ze door de heffingsambtenaar waren opgevraagd en ingezien, wat hier niet het geval was. De iWOZ-rapporten waren wel verstrekt, wat betekende dat de belanghebbende in staat was de gehanteerde objectkenmerken te controleren.
Het hof bevestigde de uitspraak van de rechtbank, waarbij de vastgestelde WOZ-waarde van de woning niet werd verlaagd. Er was geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling, aangezien het hoger beroep ongegrond was. De belanghebbende kan nog in cassatie gaan bij de Hoge Raad indien hij zich niet kan vinden in de uitspraak van het hof.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
