De zaak in het kort
De rechtbank Den Haag heeft uitspraak gedaan in een geschil over de verlening van een omgevingsvergunning voor een dakopbouw en dakterras. De eisers, die bezwaar maakten tegen de vergunning, voerden aan dat de vergunninghouder niet over de benodigde toestemming beschikte van de Vereniging van Eigenaren (VvE). De rechtbank oordeelde echter dat de vergunninghouder wel degelijk als belanghebbende moet worden aangemerkt en dat het bouwplan niet in strijd is met het bestemmingsplan. Daarom wordt de omgevingsvergunning in stand gelaten en het beroep ongegrond verklaard.
Het verloop van het proces en de feiten
Op 20 april 2022 diende de vergunninghouder een aanvraag in voor een omgevingsvergunning om een dakopbouw en dakterras te realiseren. Aanvankelijk weigerde het college van burgemeester en wethouders van Den Haag de vergunning op advies van de Welstands- en Monumentencommissie, die stelde dat het plan niet voldeed aan de redelijke eisen van welstand. De vergunninghouder maakte bezwaar tegen deze weigering. In de beslissing op bezwaar van 23 mei 2023 werd het bezwaar gegrond verklaard en de vergunning alsnog verleend, omdat het advies van de commissie een onaanvaardbare belemmering zou vormen voor de bouwmogelijkheden die het bestemmingsplan biedt.
De eisers betoogden dat de aanvraag niet als zodanig kon worden aangemerkt omdat de vergunninghouder geen toestemming had van de VvE, zoals vereist in de splitsingsakte. Zij wezen op een beschikking van de kantonrechter die het verzoek van de vergunninghouder om vervangende toestemming had afgewezen. Het college daarentegen was van mening dat de vergunninghouder wel als belanghebbende kon worden beschouwd, omdat er geen onoverkomelijke privaatrechtelijke belemmeringen waren.
De beslissing van de rechtbank
De rechtbank beoordeelde of de vergunninghouder terecht als belanghebbende aangemerkt kon worden. De rechtbank stelde vast dat in het bestuursrecht degene die een omgevingsvergunning aanvraagt, in beginsel als belanghebbende wordt beschouwd, tenzij het aannemelijk is dat het bouwplan niet kan worden uitgevoerd. In deze situatie was er een mogelijkheid voor de vergunninghouder om via de civiele rechter vervangende toestemming te verkrijgen, waardoor de rechtbank concludeerde dat de vergunninghouder terecht als belanghebbende werd beschouwd.
Daarnaast oordeelde de rechtbank dat het bouwplan niet in strijd was met het geldende bestemmingsplan. Het bestemmingsplan voorzag in de mogelijkheid van een dakopbouw, en omdat er geen strijdigheid bestond met de planregels, was er geen grond om de vergunning te weigeren op basis van het beschermde stadsgezicht. Ook het bezwaar van eisers dat zij niet als belanghebbenden werden uitgenodigd voor de hoorzitting in de bezwaarprocedure werd niet gehonoreerd, omdat er op dat moment nog geen omgevingsvergunning was verleend.
De rechtbank verwierp de bezwaren van eisers dat het bouwplan in strijd zou zijn met de redelijke eisen van welstand. Het college had het advies van de welstandscommissie terecht terzijde geschoven omdat dit advies de bouwmogelijkheden van het bestemmingsplan onaanvaardbaar zou belemmeren. Gezien de bindende aard van de planregels en de mogelijkheid tot juridische toetsing, oordeelde de rechtbank dat de vergunninghouder terecht de omgevingsvergunning is verleend.
Als gevolg hiervan werd het beroep van de eisers ongegrond verklaard en blijft de verleende omgevingsvergunning van kracht. De eisers ontvangen geen vergoeding voor de proceskosten en het griffierecht wordt niet terugbetaald. De uitspraak biedt de mogelijkheid voor hoger beroep bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State binnen zes weken na verzending van de uitspraak.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
