De zaak in het kort
Deze zaak betreft een geschil over een verleende omgevingsvergunning voor de bouw van een parkeerkelder en bergingen in de gemeente Amersfoort. De vergunning is verleend aan [vergunninghouder] B.V. ten behoeve van een appartementencomplex. De eisers, bestaande uit een individu en de voorzitter van de Vereniging van Eigenaren (VvE), hebben beroep aangetekend tegen de verleende vergunning. Zij betwisten de rechtmatigheid van de vergunning op verschillende gronden, voornamelijk met betrekking tot het bestemmingsplan en het Bouwbesluit 2012. De rechtbank oordeelt echter dat de vergunning terecht is verleend en verklaart het beroep ongegrond.
Het verloop van het proces en de feiten
Vergunninghouder heeft een omgevingsvergunning aangevraagd voor het bouwen van een parkeerkelder en bergingen, bedoeld voor gebruik door bewoners van het bovenliggende appartementencomplex. Vanwege het niet tijdig beslissen door het college van burgemeester en wethouders werd de vergunning van rechtswege verleend. Op 12 september 2023 heeft het college alsnog voorschriften aan de vergunning verbonden.
Na de verlening van de vergunning maakten de eisers bezwaar, maar het college bleef bij zijn besluit om de vergunning te verlenen. Dit leidde tot de indiening van een beroepschrift door de eisers bij de rechtbank. Het beroep werd behandeld tijdens een zitting op 14 maart 2025, waarbij de gemachtigde van de eisers, de gemachtigde van het college en de gemachtigde van vergunninghouder aanwezig waren.
De beslissing van de rechtbank
De rechtbank benadrukt dat het toetsingskader voor het bouwplan bestaat uit het Bouwbesluit, de bouwverordening, het bestemmingsplan en de redelijke eisen van welstand. Omdat de aanvraag niet in strijd is met een van deze toetsingsgronden, is het college verplicht de vergunning te verlenen.
1. **Gebruik van het bestemmingsplan**: De eisers betoogden dat de parkeerkelder in strijd is met het bestemmingsplan, omdat deze niet voor woongebruik bestemd is. De rechtbank stelt echter vast dat de planregels toestaan dat de gronden bestemd voor ‘Centrum 2’ gebruikt mogen worden voor voorzieningen zoals parkeervoorzieningen. Wonen in de kelder is weliswaar niet toegestaan, maar dat betekent niet dat een parkeerkelder verboden is.
2. **Bouwkundige aspecten**: Eisers voerden aan dat vergunninghouder geen bouwkundige uitbreiding had aangevraagd en dat er geen bodemrapport was bijgevoegd. De rechtbank constateert echter dat de aanvraag wel degelijk een bouwactiviteit betreft en dat eerdere bodemonderzoeken voldoende waren. De bouwwerkzaamheden zijn getoetst en akkoord bevonden door een constructeur.
3. **Bouwbesluit 2012**: Eisers stelden dat de toegankelijkheid van de bergruimte in strijd was met het Bouwbesluit 2012, omdat deze niet rechtstreeks bereikbaar zou zijn. De rechtbank oordeelt dat de bergruimte via een gemeenschappelijke verkeersruimte toegankelijk is, waarmee aan het Bouwbesluit wordt voldaan. Eventuele privaatrechtelijke belemmeringen, zoals het recht van overpad, kunnen niet meegewogen worden bij de vergunningverlening volgens het toetsingskader.
De rechtbank concludeert dat de vergunning in overeenstemming is met de relevante regelgeving en verklaart het beroep ongegrond. Hierdoor blijft de omgevingsvergunning in stand, en krijgen de eisers geen vergoeding van hun proceskosten of het betaalde griffierecht terug. Partijen kunnen binnen zes weken hoger beroep instellen bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State indien zij het niet eens zijn met de uitspraak.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
