De zaak in het kort
In deze juridische zaak stonden de plannen van meerdere appartementseigenaren centraal om een dakopbouw op hun appartementen te realiseren. Het gerechtshof Amsterdam moest oordelen in hoger beroep of deze opbouw zonder wijziging van de splitsingsakte kon plaatsvinden. Twee groepen appellanten, aangeduid als [appellant 1] en [appellanten], hadden eerder bij de kantonrechter verzoeken ingediend om negatieve besluiten van de Vereniging van Eigenaars (VvE) aan te vechten, die hen geen toestemming had gegeven voor de dakopbouw. De kantonrechter had hun verzoeken afgewezen, waarop de appellanten in hoger beroep gingen.
Het verloop van het proces en de feiten
De zaak heeft betrekking op een appartementencomplex dat door een splitsingsakte is gesplitst in verschillende appartementsrechten. Volgens deze akte zouden de eigenaren van bepaalde appartementsrechten, waaronder die van [appellant 1] en [appellanten], zonder toestemming van het VvE-bestuur op hun privé-dakgedeelten een dakterras met eventuele opbouw kunnen realiseren. De appellanten wilden op hun platte daken een extra woonlaag bouwen, maar volgens de VvE was een wijziging van de splitsingsakte noodzakelijk voor een dergelijke bouw, omdat het om ingrijpende wijzigingen ging die de gemeenschappelijke structuur van het gebouw zouden veranderen.
Op 22 februari 2023 vond een vergadering van de VvE plaats waarin de bouwplannen werden besproken. De VvE besloot negatief over de plannen, ondanks dat er al bouwvergunningen waren verstrekt door de gemeente. De appellanten stelden dat de bouwplannen geen wijziging van de splitsingsakte vereisten en dat de VvE geen redelijk belang had om toestemming te weigeren.
In eerste aanleg verzochten de appellanten de kantonrechter om de negatieve besluiten van de VvE te vernietigen en om een vervangende machtiging voor de bouwplannen te verlenen. De kantonrechter wees deze verzoeken af, met de motivering dat de bouwplannen een wijziging van de goederenrechtelijke indeling vereisten, waarvoor een wijziging van de splitsingsakte nodig was.
De beslissing van de rechtbank.
In hoger beroep werden de grieven van de appellanten door het gerechtshof gezamenlijk behandeld. De kern van de zaak betrof de uitleg van artikel 22 lid 4 van de splitsingsakte, dat bepaalt onder welke voorwaarden een opbouw op het dak gerealiseerd kan worden. Het hof oordeelde dat de term “opbouw” in de akte geen volledige woonlaag omvatte, maar eerder een constructie van beperkte omvang, zoals een pergola of tuinhuisje.
Het hof stelde vast dat de bouwplannen van de appellanten een wijziging van de goederenrechtelijke positie van de appartementsrechten zouden inhouden, wat een wijziging van de splitsingsakte noodzakelijk maakte. Zonder deze wijziging konden de appellanten niet zelfstandig hun plannen realiseren, en ook een vervangende machtiging zou hen niet het recht geven om zonder wijziging te bouwen.
De verzoeken van de appellanten om de besluiten van de VvE nietig te verklaren of te vernietigen werden eveneens afgewezen, omdat de VvE handelde binnen de grenzen van de splitsingsakte. Het hof bekrachtigde daarom de beslissingen van de kantonrechter en veroordeelde de appellanten in de proceskosten van het hoger beroep.
De zaak illustreert de complexiteit van juridische geschillen binnen VvE’s en de noodzaak om splitsingsakten zorgvuldig te interpreteren en te volgen bij ingrijpende bouwplannen. De beslissing benadrukt dat zonder duidelijke juridische basis en overeenstemming binnen de VvE, dergelijke plannen niet zelfstandig kunnen worden uitgevoerd, zelfs met een gemeentelijke bouwvergunning.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
