De zaak in het kort
[Appellante] huurt een appartement van Vebra N.V., waarbij een geschil is ontstaan over de afrekening van servicekosten. Vebra hanteert een verdeelsleutel zoals vastgelegd in de Vereniging van Eigenaren (VvE) documentatie. De kantonrechter heeft Vebra’s methode goedgekeurd, en het gerechtshof bevestigt deze beslissing, ondanks [appellante]’s bezwaar dat zij minder servicekosten verschuldigd zou zijn geweest op basis van haar verbruik. De zaak draait om de interpretatie van de verdeelsleutel en de afspraken met betrekking tot servicekosten in de huurovereenkomst.
Het verloop van het proces en de feiten
[Appellante] huurt sinds 1994 een woning in een appartementencomplex bestaande uit 23 appartementen. Vebra werd in 1999 de eigenaar en verhuurder. Naast de huur betaalt [appellante] een voorschot voor bijkomende kosten zoals stookkosten, servicekosten en andere gemeenschappelijke voorzieningen. In 2018 claimde Vebra dat de servicekosten niet correct waren afgedekt door [appellante] en stuurde een herberekening voor 2017, waartegen [appellante] bezwaar maakte.
Vebra diende verzoeken in bij de Huurcommissie om de afrekening van de servicekosten voor 2016 en 2017 vast te stellen. De Huurcommissie volgde de verdeelsleutel zoals toegepast door de VvE, wat resulteerde in specifieke bedragen die [appellante] verschuldigd was. [Appellante] was het hier niet mee eens en begon een procedure bij de rechtbank om de betalingsverplichting te laten herzien, maar zonder succes.
De rechtbank wees de vorderingen van [appellante] af en bepaalde dat zij bepaalde bedragen aan Vebra moest betalen voor de achterstallige servicekosten van meerdere jaren. [Appellante] betwistte deze beslissing in hoger beroep en stelde dat er onjuiste verdeelsleutels waren gehanteerd en dat zij niet op de hoogte was van de specifieke afspraken in de VvE-documentatie.
De beslissing van de rechtbank
Het gerechtshof in Den Haag oordeelde dat de kantonrechter correct had gehandeld door de verdeelsleutel volgens de VvE-documentatie te hanteren. Het hof bevestigde dat [appellante] niet voldoende bewijs had geleverd dat er een andere verdeelsleutel was overeengekomen dan de VvE-verdeelsleutel die Vebra toepaste. Het hof wees ook het beroep op redelijkheid en billijkheid af om het appelverbod te doorbreken, aangezien [appellante] geen overtuigende reden had kunnen geven waarom de verdeelsleutel niet van toepassing zou zijn.
Verder stelde het hof dat [appellante] voldoende gelegenheid had gekregen om haar standpunt uiteen te zetten over de servicekosten, en dat zij geen nieuwe feiten of omstandigheden had aangedragen die het oordeel van de kantonrechter zouden ondermijnen. Het hof bekrachtigde daarom het vonnis van de kantonrechter en veroordeelde [appellante] tot betaling van de proceskosten in hoger beroep. Deze beslissing benadrukt de betekenis van overeengekomen verdeelsleutels in huurcontracten en de beperkte mogelijkheid om hiertegen in hoger beroep op te komen, met name in het licht van eerdere uitspraken van de Huurcommissie.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
