De zaak in het kort
In deze juridische kwestie, die zich afspeelt in een appartementencomplex in Curaçao, draait het om een burengeschil over de plaatsing van een zonnewering en beplanting. De eisers, bewoners van een appartement in hetzelfde complex, stellen dat de zonnewering en beplanting van hun buren onrechtmatige hinder veroorzaken door hun uitzicht te belemmeren en de temperatuur op hun balkon te verhogen. Zij eisen dan ook dat deze constructies worden verwijderd of aangepast. De gedaagden, eveneens bewoners van het complex, betwisten deze claims en vragen in reconventie om nakoming van een vaststellingsovereenkomst die volgens hen tussen de partijen is gesloten.
Het verloop van het proces en de feiten
Het proces begon met een verzoekschrift van de eisers op 16 januari 2024, waarna de gedaagden hun verweer indienden. Het geschil betreft de bouw van een zonnewering die volgens de eisers hun uitzicht belemmert en de temperatuur op hun balkon verhoogt. Deze zonnewering was door de VvE goedgekeurd en bestond uit een houten constructie met zwart doek, later aangepast met teakhouten latten na klachten van de eisers.
In de splitsingsakte van het appartementencomplex is vastgelegd dat er geen op- of aanbouw mag plaatsvinden zonder toestemming van de vergadering van eigenaren. Het huishoudelijk reglement bepaalt dat het uitzicht van terrassen en balkons vrij moet blijven van obstructies. De eisers baseren hun vordering op artikel 5:37 BW, dat stelt dat een eigenaar geen onrechtmatige hinder mag veroorzaken aan eigenaars van andere erven.
Tijdens het proces hebben de eisers ook een rapport laten opstellen dat een waardevermindering van hun appartement suggereert als gevolg van de zonnewering. Daarnaast vonden er gesprekken plaats tussen de partijen, maar deze leidden volgens de rechtbank niet tot een bindende vaststellingsovereenkomst.
De beslissing van de rechtbank
De rechtbank oordeelde dat er geen vaststellingsovereenkomst tot stand was gekomen, omdat er geen definitieve keuze was gemaakt met betrekking tot de voorgestelde oplossingen en een van de partijen haar goedkeuring had onthouden.
Wat betreft de zonnewering, stelde de rechtbank vast dat het uitzicht van de eisers inderdaad werd beperkt. Echter, er waren geen harde normen in de statuten of het huishoudelijk reglement die bepaalden in hoeverre een zonnescherm uitzicht mag belemmeren voordat het onrechtmatig is. De rechtbank besloot dat de zonnewering moest worden teruggebracht naar een diepte van 3.20 meter vanaf de buitenmuur van het complex, zoals oorspronkelijk toegestaan door de VvE.
Met betrekking tot de warmteontwikkeling op het balkon van de eisers vond de rechtbank dat er onvoldoende bewijs was om aan te nemen dat de zonnewering de temperatuur significant verhoogde en dat de plaatsing van een zonnewering redelijk was voor de gedaagden.
De rechtbank besliste verder dat een door de gedaagden geplaatste palmboom het uitzicht van de eisers belemmerde en in strijd was met het huishoudelijk reglement. Deze boom moest worden verwijderd.
De eis van de eisers voor schadevergoeding wegens waardevermindering van hun appartement werd afgewezen, omdat de aanpassing van de zonnewering geen onrechtmatige hinder veroorzaakte en het rapport over de waardevermindering onvoldoende onderbouwd was.
In conclusie, de rechtbank gelastte de gedaagden om de zonnewering aan te passen en de palmboom te verwijderen. De proceskosten werden gecompenseerd, wat betekent dat elke partij haar eigen kosten draagt. De vordering in reconventie van de gedaagden werd afgewezen en de proceskosten daarvoor werden op nihil gesteld. De veroordelingen werden uitvoerbaar bij voorraad verklaard, wat betekent dat de uitspraken onmiddellijk ten uitvoer kunnen worden gelegd, zelfs als er hoger beroep wordt ingesteld.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
