De zaak in het kort
De zaak betreft een hoger beroep bij het gerechtshof Amsterdam, waarin de eigenaar van een woning in Amsterdam, aangeduid als [X], de vastgestelde WOZ-waarde van zijn woning voor het jaar 2022 betwist. De woning is door de gemeente gewaardeerd op € 457.000. De eigenaar stelt dat de waarde te hoog is en dat de gemeente niet voldoende informatie heeft verstrekt om deze waarde te onderbouwen. Tevens vraagt de eigenaar om een proceskostenvergoeding. De rechtbank had eerder geoordeeld dat de vastgestelde waarde correct was, waarop de eigenaar in hoger beroep is gegaan.
Het verloop van het proces en de feiten
De woning in kwestie is een benedenwoning, gebouwd in 1895, met een oppervlakte van 74 m² en een kavel van 143 m². De gemeente had de waarde vastgesteld op € 457.000. In de bezwaarfase waren verschillende documenten zoals het taxatieverslag, de grondstaffel en de matrix met KOUDV-factoren aan de gemachtigde van de eigenaar verstrekt. De rechtbank vond dat de gemeente hiermee voldoende inzicht had gegeven in de vaststelling van de WOZ-waarde. De rechtbank oordeelde dat de gehanteerde vergelijkingsobjecten voldoende vergelijkbaar waren met de woning van de belanghebbende, en dat de gemeente de verschillen in grootte, ligging, kwaliteit en onderhoud voldoende had meegewogen in de waardering.
Tijdens de bezwaar- en beroepsprocedure was er discussie over de wijze waarop de WOZ-waarde was onderbouwd. De eigenaar vond dat er meer inzicht moest worden gegeven in de gebruikte KOUDV-factoren en de indexering van de verkoopprijzen van vergelijkingsobjecten. De rechtbank vond echter dat er voldoende inzicht was gegeven en dat de gemeente aan haar verplichtingen had voldaan. Bovendien vond de rechtbank dat de correcties op de waardering gebaseerd mogen zijn op de kennis en kunde van de taxateur en dat een exacte cijfermatige onderbouwing niet noodzakelijk was.
De beslissing van de rechtbank
Het gerechtshof Amsterdam heeft in hoger beroep de uitspraak van de rechtbank bevestigd. Het hof oordeelde dat de gemeente voldoende informatie had verstrekt volgens artikel 40, lid 2 van de Wet WOZ, en dat de vastgestelde WOZ-waarde niet te hoog was. Volgens het hof waren de gegevens die aan de vastgestelde WOZ-waarde ten grondslag lagen, voldoende inzichtelijk gemaakt voor de eigenaar om deze te kunnen controleren en te betwisten.
Het hof vond dat de gemeente de waarde van de woning adequaat had onderbouwd met vergelijkingsobjecten uit dezelfde straat die rond de waardepeildatum waren verkocht. Het hof benadrukte dat de waardevaststelling geen exacte wetenschap is en dat een taxatie een schatting is met enige mate van onzekerheid. De taxateur hoeft geen precieze cijfers te geven voor de correcties die worden toegepast op basis van verschillen in ligging, kwaliteit en onderhoud van de woningen. Het hof zag geen aanleiding om af te wijken van de motivering van de rechtbank en vond dat de eigenaar onvoldoende had aangetoond waarom de WOZ-waarde niet correct zou zijn.
Daarnaast wees het hof de claim van de eigenaar voor een proceskostenvergoeding af, omdat het niet nodig was gebleken voor de eigenaar om beroep in te stellen om de gemeente te dwingen tot een betere onderbouwing van de WOZ-waarde. Het hof concludeerde dat de gemeente op een juiste en zorgvuldige wijze de WOZ-waarde had vastgesteld en dat er geen kostenveroordeling nodig was.
De beslissing van het hof was dat het hoger beroep ongegrond werd verklaard en dat de uitspraak van de rechtbank werd bevestigd. De eigenaar kan tegen deze uitspraak in cassatie gaan bij de Hoge Raad der Nederlanden.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
