De zaak in het kort
In deze zaak stond de vraag centraal of de huurovereenkomst tussen de huurder, [eiseres], en de verhuurder, de Stichting Woonstichting Thuis, ontbonden kon worden. Thuis had de huurovereenkomst buitengerechtelijk willen ontbinden op grond van artikel 7:210 BW, vanwege een brand die de woning onbewoonbaar had gemaakt. Daarnaast stelde Thuis dat [eiseres] tekort was geschoten in haar verplichtingen door ernstige geluidsoverlast en criminele activiteiten vanuit de woning toe te staan. De rechtbank oordeelde dat de buitengerechtelijke ontbinding niet gerechtvaardigd was en dat de gedragingen van de ex-partner van [eiseres] niet aan haar konden worden toegerekend.
Het verloop van het proces en de feiten
De procedure begon met een dagvaarding op 10 maart 2025, waarin Thuis [eiseres] opriep voor de rechter. Er werd verwezen naar diverse producties en er vond een mondelinge behandeling plaats op 14 augustus 2025. [eiseres] nam hieraan deel via een Teamsverbinding vanwege haar verblijf in een revalidatiekliniek.
[eiseres] had in het verleden te maken gehad met huiselijk geweld, waardoor zij rolstoelafhankelijk was geworden. Zij ontving een urgentieverklaring voor woonruimte in 2023 en huurde sinds april 2024 een woning van Thuis. De huurovereenkomst bevatte bepalingen over het gebruik van de woning als woonruimte en het voorkomen van overlast.
Tijdens de huurperiode liet [eiseres] haar toenmalige partner, [C], in de woning inwonen. Er waren meldingen van overlast en crimineel gedrag door [C], wat leidde tot een lokaalverbod voor hem. Uiteindelijk beëindigde [eiseres] de relatie vanwege huiselijk geweld. Begin 2025 werd er brand gesticht in de woning, waarna [eiseres] de inboedel verwijderde. Thuis probeerde de huurovereenkomst buitengerechtelijk te ontbinden en [eiseres] te dagvaarden voor ontruiming, maar werd niet-ontvankelijk verklaard in kort geding wegens het ontbreken van spoedeisend belang.
Thuis voerde aan dat de woning door de brand onbewoonbaar was en dat de kosten voor herstel aanzienlijk waren. Daarnaast beschuldigden zij [eiseres] van het toestaan van criminele activiteiten en overlast door [C]. [eiseres] betwistte deze beschuldigingen en stelde dat zij slachtoffer was van huiselijk geweld, niet op de hoogte was van criminele activiteiten, en dat zij vanwege haar fysieke situatie en gebrek aan alternatieve woonruimte de woning niet kon verlaten.
De beslissing van de rechtbank
De rechtbank oordeelde dat de buitengerechtelijke ontbinding van de huurovereenkomst niet gerechtvaardigd was omdat de kosten voor het herstel van de woning niet onredelijk werden geacht. Er was geen bewijs dat het herstel niet mogelijk was of dat de kosten te hoog zouden zijn.
Wat betreft de gestelde tekortkomingen van [eiseres], oordeelde de rechtbank dat er geen sprake was van een tekortkoming die ontbinding van de huurovereenkomst rechtvaardigde. De overlast en criminele activiteiten werden voornamelijk veroorzaakt door [C], en [eiseres] kon hier niet verantwoordelijk voor worden gehouden. Er was onvoldoende bewijs dat [eiseres] op de hoogte was van de criminele activiteiten of dat zij redelijkerwijs maatregelen had kunnen treffen om deze te voorkomen. De gestelde illegale prostitutie werd niet voldoende onderbouwd, en de schade aan de woning was niet zodanig ernstig dat het ontbinding van de huurovereenkomst zou rechtvaardigen.
De rechtbank wees de vorderingen van Thuis af en veroordeelde hen in de proceskosten. Zij moesten € 510,00 aan [eiseres] betalen, te vermeerderen met eventuele kosten van betekening als het vonnis na veertien dagen nog niet was voldaan. De rechtbank concludeerde dat de omstandigheden van [eiseres], haar gezondheidstoestand, en haar gebrek aan alternatieve woonruimte zwaarder wogen dan het belang van Thuis bij ontbinding van de huurovereenkomst.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
