De zaak in het kort
In deze zaak staat de vastgestelde WOZ-waarde van een woning centraal. De eigenaar van de woning, aangeduid als belanghebbende, is in hoger beroep gegaan tegen een uitspraak van de rechtbank Amsterdam. De rechtbank had eerder geoordeeld dat de WOZ-waarde van de woning correct was vastgesteld door de heffingsambtenaar van de gemeente. Belanghebbende betwistte de hoogte van de waarde en stelde dat de heffingsambtenaar in strijd met artikel 40, lid 2, van de Wet WOZ had gehandeld door niet alle gevraagde stukken te verstrekken.
Het verloop van het proces en de feiten
De zaak begon met een beschikking waarbij de heffingsambtenaar de waarde van de onroerende zaak voor het jaar 2023 had vastgesteld op € 961.000. Belanghebbende maakte hiertegen bezwaar, maar dit werd ongegrond verklaard. Vervolgens stelde belanghebbende beroep in bij de rechtbank Amsterdam, waar het beroep wederom ongegrond werd bevonden. Hierna volgde het hoger beroep bij het Gerechtshof Amsterdam.
Tijdens de zitting op 4 juni 2025, waar de zaak in hoger beroep werd behandeld, werden verschillende punten besproken:
1. **Strijd met de goede procesorde**: Belanghebbende voerde aan dat hij benadeeld was omdat het verweerschrift van de heffingsambtenaar te laat was ingediend, waardoor adequate voorbereiding onmogelijk was. De rechtbank oordeelde echter dat de indiening tijdig was en de gemachtigde van belanghebbende capabel was om hierop te reageren.
2. **Vergelijkingsobjecten**: Belanghebbende stelde dat een van de vergelijkingsobjecten, [straat 4], niet geschikt was vanwege verschillen in buurt, kaveloppervlakte en secundaire woningdelen. Het hof oordeelde dat ook zonder dit object, de gemiddelde neutrale m²-prijs niet lager zou uitvallen. De overige vergelijkingsobjecten werden als voldoende vergelijkbaar bevonden.
3. **Gebruiksoppervlakte**: Belanghebbende betwistte de gebruiksoppervlakte van het vergelijkingsobject [straat 2] zoals gehanteerd door de heffingsambtenaar. Het hof bevestigde dat de oppervlakte correct was vastgesteld op basis van bouwtekeningen en NEN 2580-meetrapporten.
4. **Waardebepaling en inzichtelijkheid**: Belanghebbende vond dat de heffingsambtenaar onvoldoende inzicht had gegeven in de waardering van de bijgebouwen en indexeringspercentages. Het hof stelde vast dat de heffingsambtenaar voldoende gegevens had verstrekt en dat deze methoden breed geaccepteerd zijn in de rechtspraak.
5. **Informatieverstrekking**: Belanghebbende klaagde dat niet alle gevraagde informatie was verstrekt. Het hof oordeelde dat de gemachtigde van belanghebbende nalatig was geweest in het reageren op de verstrekking van stukken door de heffingsambtenaar.
De beslissing van de rechtbank.
Het hof bevestigde de uitspraak van de rechtbank Amsterdam en verklaarde het hoger beroep ongegrond. De heffingsambtenaar had volgens het hof voldoende aannemelijk gemaakt dat de WOZ-waarde van de woning niet te hoog was vastgesteld. Het hof oordeelde dat de vergelijkingsobjecten voldoende vergelijkbaar waren en dat met verschillen correct rekening was gehouden. De methode van waardebepaling door de heffingsambtenaar werd als adequaat en conform de rechtspraak beschouwd.
Ook werd geoordeeld dat de informatieverstrekking door de heffingsambtenaar adequaat was geweest en dat er geen sprake was van een schending van artikel 40, lid 2, van de Wet WOZ. De gemachtigde van de belanghebbende had meerdere malen verzuimd om op de verstrekte informatie te reageren, wat volgens het hof in strijd was met een goede procesorde.
Tot slot wees het hof de verzoeken van belanghebbende tot proceskostenvergoeding en terugbetaling van het griffierecht af. De uitspraak van de rechtbank werd bevestigd zonder kostenveroordeling voor de heffingsambtenaar. Belanghebbende heeft de mogelijkheid om binnen zes weken na de uitspraak beroep in cassatie in te stellen bij de Hoge Raad der Nederlanden.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
