De zaak in het kort
In deze zaak werd door het gerechtshof Den Haag geoordeeld over de ingangsdatum van de wettelijke schuldsaneringsregeling van een persoon, aangeduid als [appellant]. De rechtbank Rotterdam had eerder besloten dat de regeling zou ingaan op 19 maart 2025, maar [appellant] was het hier niet mee eens en ging in hoger beroep. Hij verzocht het hof om de ingangsdatum te vervroegen naar 1 juli 2023. Het belangrijkste geschilpunt was of [appellant] tijdens het minnelijke traject van schuldhulpverlening had voldaan aan alle verplichtingen die nodig waren om in aanmerking te komen voor een vervroegde ingangsdatum van de schuldsaneringsregeling.
Het verloop van het proces en de feiten
[Appellant] werd door de rechtbank Rotterdam op 19 maart 2025 onder de wettelijke schuldsaneringsregeling geplaatst. Hij was echter van mening dat deze regeling al eerder had moeten ingaan, namelijk op 1 juli 2023, de datum van zijn eerste aflossing tijdens het minnelijke traject. [Appellant] had tijdens dit traject nieuwe schulden laten ontstaan bij Twinns VvE Beheer, die betrekking hadden op servicekosten van drie parkeerplaatsen die hij in eigendom had. Deze parkeerplaatsen waren echter onverkoopbaar geworden na het instorten van een autolift in de garage waar ze zich bevonden.
De rechtbank had geoordeeld dat de schuldsaneringsregeling niet met terugwerkende kracht kon worden toegepast, omdat [appellant] tijdens het minnelijke traject nieuwe schulden had gemaakt, wat in strijd was met de verplichtingen van dat traject. [Appellant] betoogde dat de schulden niet verwijtbaar waren ontstaan, omdat hij geen invloed had op de onverkoopbaarheid van de parkeerplaatsen en dat de VvE de bijdragen doorgaans afboekte.
Bovendien stelde [appellant] dat de berekening van zijn vrij te laten bedrag (vtlb) tijdens het minnelijke traject geen rekening had gehouden met de VvE-bijdrage, waardoor hij deze niet kon betalen, maar wel meer kon aflossen op andere schulden. Hierdoor vond hij dat er geen reden was om de eerdere ingangsdatum af te wijzen.
De beslissing van de rechtbank
Het gerechtshof Den Haag oordeelde dat [appellant] wel degelijk aan de verplichtingen van het minnelijke traject had voldaan, ondanks de nieuwe schulden die waren ontstaan. Het hof stelde dat de schuld aan de VvE niet verwijtbaar aan [appellant] was toe te rekenen, gezien de omstandigheden rondom de parkeerplaatsen en het gebrek aan actie van de hypotheekhouder, ING.
Het hof besloot dat [appellant] recht had op een vervroegde ingangsdatum van de schuldsaneringsregeling, te weten 1 juli 2023, omdat hij vanaf die datum maximaal had gespaard en zich had ingespannen om zoveel mogelijk baten voor de schuldeisers te verwerven. Het hof vernietigde daarmee het vonnis van de rechtbank Rotterdam voor wat betreft de ingangsdatum en bepaalde dat de schuldsanering per 1 juli 2023 zou starten.
Daarnaast besliste het hof om de termijn van de schuldsaneringsregeling met zes maanden te verlengen, vanaf het vonnis van de rechtbank op 19 maart 2025. Gedurende deze verlenging was [appellant] ontheven van de verplichting tot afdracht aan de boedel en van zijn inspanningsverplichting, hoewel de medewerkings- en informatieverplichtingen nog steeds van kracht waren.
Het hof bekrachtigde het bestreden vonnis van de rechtbank Rotterdam voor het overige en verwees de zaak terug naar de rechtbank voor de verdere uitvoering van de schuldsaneringsregeling. Hiermee werd het hoger beroep van [appellant] gegrond verklaard en kreeg hij de vervroegde ingangsdatum die hij had aangevraagd.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
