De zaak in het kort
In deze zaak behandelt het Gerechtshof Den Haag de vermogensrechtelijke afwikkeling tussen een man en een vrouw die informeel hebben samengewoond. De zaak betreft de verdeling van onroerend goed en de financiële verplichtingen die voortkomen uit hun voormalige relatie. Het hof heeft te maken met de afwikkeling van een onroerend goedportefeuille die beide partijen gezamenlijk hebben beheerd, maar waarvan de eigendoms- en financieringsverhoudingen tussen hen ter discussie staan. De man en de vrouw zijn verwikkeld in een dispuut over de waarde van de onroerende goederen, de verdeling van de opbrengsten en de terugbetaling van leningen.
Het verloop van het proces en de feiten
De zaak begon in eerste aanleg bij de rechtbank Rotterdam, waarna beide partijen in hoger beroep gingen. In het hoger beroep werd een deskundige aangesteld om de waarde van de onroerende goederen vast te stellen. De man en de vrouw hadden een affectieve relatie tussen 2013 en 2018, waarbij zij samen investeerden in onroerend goed zonder formele afspraken te maken over de verdeling van de eigendommen of de financiële verplichtingen.
De vrouw stelde dat zij het vermogen voor de aankoop en verbouwing van de registergoederen uit haar eigen middelen had geleverd, terwijl de man verantwoordelijk was voor de praktische aspecten zoals het beheer en de verhuur van de panden. Er was geen formele leningsovereenkomst tussen de partijen, maar de vrouw claimde dat de man haar geld verschuldigd was vanwege de investeringen die zij had gedaan.
Het hof benoemde een deskundige om de waarde van de onroerende goederen per 1 januari 2019 vast te stellen, rekening houdend met hun verhuurde staat. De deskundige rapporteerde een totale waarde van de registergoederen van € 3.783.000. Beide partijen kregen de gelegenheid om op het conceptdeskundigenbericht te reageren, waarna het hof zijn eindbeslissing formuleerde.
Tijdens de mondelinge behandeling kwam naar voren dat de vrouw geen lening aan de man had verstrekt, maar dat er sprake was van gezamenlijke investeringen waarbij de man kon beschikken over de middelen van de vrouw. De vrouw had eerder verklaard dat zij het geld uit liefde en zonder rentevergoeding aan de man beschikbaar had gesteld voor gezamenlijke investeringen.
De beslissing van de rechtbank
Het hof besliste dat de onroerende goederen aan de vrouw worden toegedeeld tegen de vastgestelde waarde van € 3.783.000, met een overwaarde van € 2.097.411 die gelijkelijk tussen de partijen wordt verdeeld. De man is de vrouw verschuldigd vanwege de financiering van de aankoop en verbouwing van de registergoederen, en moet wettelijke rente betalen vanaf 22 mei 2019, de datum waarop hun relatie eindigde.
Het hof wees de eis van de vrouw om de man te verplichten horloges aan haar af te geven af, omdat deze vordering geen verband hield met de hoofdzaak en de afwikkeling van de verdeling van de registergoederen alleen maar zou ophouden.
In het tussenarrest van mei 2023 had het hof al een aantal eindbeslissingen genomen, waaronder de toedeling van de registergoederen aan de vrouw en de vaststelling van de peildatum voor waardering op 1 januari 2019. De man betwistte deze beslissingen, maar het hof vond geen grond om de eindbeslissingen te herzien, omdat er geen sprake was van juridische of feitelijke misslagen.
Het hof wees ook op de mogelijkheid van dwangvertegenwoordiging bij de notariële akte van verdeling, mocht de man zijn medewerking niet verlenen aan de uitvoering van het arrest. Het hof achtte het redelijk en billijk om de proceskosten in hoger beroep te compenseren, gezien de affectieve relatie die de partijen hadden gehad.
Ten slotte vernietigde het hof het vonnis van de rechtbank Rotterdam van 18 november 2020, maar verklaarde het appel tegen andere tussenvonnissen van de rechtbank niet-ontvankelijk, omdat daar niet op enig onderdeel van het gevorderde was beslist. Het arrest werd uitvoerbaar bij voorraad verklaard.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
