De zaak in het kort
In deze zaak heeft het Gerechtshof Den Haag uitspraak gedaan over een eigendomsgeschil betreffende een parkeerplaats in een parkeergarage. [Geïntimeerden], die de parkeerplaats sinds 1994 hebben gebruikt, claimen door verkrijgende verjaring eigenaar te zijn geworden. [Appellante], de huidige rechtmatige eigenaar volgens de notariële akte, betwist dit en eist het alleenrecht op de parkeerplaats. De rechtbank wees eerder de vordering van [appellante] af, omdat [geïntimeerden] de parkeerplaats twintig jaar onafgebroken in bezit hadden, en het hof bekrachtigde dit vonnis.
Het verloop van het proces en de feiten
Het geschil draait om de eigendom van een parkeerplaats die [geïntimeerden] sinds 1994 gebruiken. Bij de aankoop van hun woning verkregen zij het appartementsrecht dat recht gaf op een andere parkeerplaats (parkeerplaats 33), maar in de praktijk gebruikten zij de naastgelegen parkeerplaats (parkeerplaats 29). [Appellante] kocht in 2021 een woning en de daarbij behorende parkeerplaats 29 volgens de notariële akte, maar ontdekte later dat [geïntimeerden] de parkeerplaats in gebruik hadden.
Bij de rechtbank vorderde [appellante] het rechtmatige gebruik van parkeerplaats 29, de verwijdering van de eigendommen van [geïntimeerden] van de parkeerplaats, en een verbod voor [geïntimeerden] om de parkeerplaats te betreden. De rechtbank wees deze vorderingen af, oordelend dat [geïntimeerden] door bevrijdende verjaring eigenaar waren geworden door het langdurige en onafgebroken gebruik van de parkeerplaats.
In hoger beroep voerde [appellante] aan dat de feitelijke situatie niet overeenkwam met de gedeponeerde splitsingstekening en dat [geïntimeerden] slechts als houders van de parkeerplaats konden worden aangemerkt. [Geïntimeerden] verweerden zich door te wijzen op hun onafgebroken gebruik en de bevestiging hiervan door verklaringen van medebewoners en de aanwezigheid van een huisnummerbord.
De beslissing van de rechtbank
Het hof bevestigde het vonnis van de rechtbank dat [geïntimeerden] door verkrijgende verjaring eigenaar zijn geworden van parkeerplaats 29. Het hof stelde dat zij de parkeerplaats sinds 1994 onafgebroken gebruikten, wat door meerdere getuigenverklaringen werd ondersteund. Het hof oordeelde dat [geïntimeerden] zich voldoende duidelijk als eigenaar hadden gedragen en dat hun bezitsdaden ondubbelzinnig waren. De verjaring was voltooid in 2014, waardoor [geïntimeerden] het rechtmatig eigendom hadden verworven.
[Appellante]’s beroep op de onrechtmatigheid van [geïntimeerden]’s handelen werd verworpen, aangezien zij in de veronderstelling verkeerden dat de parkeerplaats bij hun woning hoorde. Bovendien hadden [geïntimeerden] meerdere malen oplossingen voorgesteld, waaronder het verlenen van een gebruiksrecht aan [appellante] op een andere parkeerplaats.
Het hof vond het beroep van [geïntimeerden] op de verjaring niet onaanvaardbaar naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid. Ondanks het feit dat [appellante] zonder parkeerplaats achterblijft, blijft de mogelijkheid open voor een oplossing via de VvE of een aanbod van [geïntimeerden] voor een gebruiksrecht op een andere parkeerplaats.
Tot slot veroordeelde het hof [appellante] in de proceskosten van het hoger beroep, aangezien zij in het ongelijk was gesteld. De uitspraak werd uitvoerbaar bij voorraad verklaard, wat betekent dat de beslissing direct in werking treedt ondanks een eventueel verder beroep.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
