De zaak in het kort
In deze zaak gaat het om de rechtmatigheid van de opeenvolgende machtigingen voor de uithuisplaatsing van twee minderjarige kinderen, [minderjarige 1] en [minderjarige 2], op verzoek van de Raad voor de Kinderbescherming en uitgevoerd door de William Schrikker Stichting Jeugdbescherming en Jeugdreclassering. De moeder van de kinderen heeft hoger beroep aangetekend tegen de beschikkingen van de kinderrechter die de uithuisplaatsing goedkeurde, en verzocht om deze beschikkingen te vernietigen dan wel de verzoeken van de raad en de gecertificeerde instelling af te wijzen. De zaak werd behandeld door het gerechtshof ‘s-Hertogenbosch.
Het verloop van het proces en de feiten
De kinderen staan sinds 3 juli 2024 onder toezicht van de gecertificeerde instelling (GI), met een machtiging tot uithuisplaatsing in een pleegzorgvoorziening tot 3 juli 2025. De moeder heeft betoogd dat de situatie thuis aanzienlijk verbeterd is sinds de uithuisplaatsing van een oudere zoon, [minderjarige 3], en dat de machtigingen voor de uithuisplaatsing van [minderjarige 1] en [minderjarige 2] onterecht zijn verleend. Ze stelt dat ze, samen met de (stief)vader, openstaat voor hulpverlening en dat de kinderen baat hebben gehad bij positieve veranderingen thuis. De GI en de raad argumenteren echter dat er aanhoudende zorgen zijn over de opvoedkundige vaardigheden van de moeder en de (stief)vader, en dat de kinderen beter af zijn buiten het huiselijke milieu waar onvoldoende emotionele beschikbaarheid en basale zorg aanwezig zijn. Ze wijzen erop dat, hoewel er positieve ontwikkelingen zijn gerapporteerd, deze vooral zijn ingezet om de hulpverlening voort te zetten zonder weerstand van de ouders te ondervinden.
Tijdens de behandeling in hoger beroep kwamen verschillende punten naar voren. De moeder en de (stief)vader worden niet in staat geacht om de noodzakelijke zorg en opvoeding te bieden die de kinderen nodig hebben. Er is sprake van een gebrek aan emotionele beschikbaarheid en een onvermogen om adequaat op de behoeften van de kinderen in te spelen. De GI heeft daarnaast zorgen geuit over mogelijke ontvoering van de kinderen naar België, gezien de banden van de (stief)vader met dat land.
De beslissing van de rechtbank.
Het gerechtshof heeft de bestreden beschikkingen van de kinderrechter bekrachtigd. Het hof heeft geoordeeld dat de opeenvolgende machtigingen tot uithuisplaatsing van de kinderen op goede gronden zijn verleend. Het hof constateert dat er al lange tijd zorgen bestaan over de veiligheid van de kinderen en de opvoedkundige vaardigheden van de moeder en de (stief)vader. Er is onvoldoende zicht op de thuissituatie en de zorgen die er zijn, zijn niet alleen gerelateerd aan de aanwezigheid van [minderjarige 3]. Het hof heeft verder overwogen dat de rapportages die een positief beeld schetsten, vooral bedoeld waren om de voortzetting van de hulpverlening te waarborgen.
Het hof heeft ook gewezen op de noodzaak van de spoedmachtiging tot uithuisplaatsing vanwege de dreiging dat de kinderen naar België zouden worden meegenomen. De GI heeft naar het oordeel van het hof terecht een spoedmachtiging gevraagd. De gerechtvaardigde vrees dat de moeder en de (stief)vader met de kinderen naar België zouden vertrekken, was voldoende reden voor de verleende spoedmachtiging. Ondanks de wens om de kinderen uiteindelijk weer thuis te plaatsen, acht het hof het noodzakelijk dat er eerst meer zicht komt op de thuissituatie en de opvoedvaardigheden van de ouders voordat een terugplaatsing kan worden overwogen.
Het hof heeft daarmee alle verzoeken van de moeder afgewezen en de eerdere beschikkingen van de rechtbank Limburg in al hun onderdelen bekrachtigd. De kinderen blijven zodoende voorlopig uit huis geplaatst in het belang van hun verzorging en opvoeding.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
