De zaak in het kort
Deze zaak betreft het beroep van een inwoner van Amsterdam tegen de vaststelling van de WOZ-waarde van haar woning voor het belastingjaar 2023. De heffingsambtenaar van de gemeente Amsterdam had de WOZ-waarde vastgesteld op € 967.000,-. De eiseres was het hier niet mee eens en stelde dat er niet op de juiste wijze rekening was gehouden met de onderhoudsreserves van de Vereniging van Eigenaren (VvE). Ze maakte bezwaar tegen de vaststelling, maar de heffingsambtenaar handhaafde de WOZ-waarde in de uitspraak op bezwaar. Vervolgens stelde de eiseres beroep in bij de rechtbank Amsterdam.
Het verloop van het proces en de feiten
De heffingsambtenaar van de gemeente Amsterdam had de WOZ-waarde van de woning van eiseres vastgesteld met een gecombineerde aanslag, waarbij ook de onroerendezaakbelasting voor 2023 was opgelegd. De eiseres maakte bezwaar tegen deze vaststelling, maar haar bezwaar werd afgewezen. Daarop besloot ze in beroep te gaan. De rechtbank behandelde het beroep op een zitting, waarbij de gemachtigde van de eiseres en de heffingsambtenaar aanwezig waren.
De kern van het beroep betrof de manier waarop de heffingsambtenaar rekening had gehouden met de onderhoudsreserves van de VvE. De heffingsambtenaar had een algemene correctie van 2% toegepast op de koopsommen om de invloed van deze reserves te corrigeren. Eiseres was van mening dat de koopovereenkomsten en de aktes van levering, die inzage zouden geven in de daadwerkelijke VvE-reserves, ontbraken en dat dit in strijd was met artikel 8:42 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb).
De heffingsambtenaar verdedigde de gekozen werkwijze door aan te geven dat de 2%-correctie in de meeste gevallen leidt tot een hogere aftrek dan de daadwerkelijke VvE-reserves. Deze werkwijze was inmiddels aangepast voor nieuwe zaken, waarbij rekening wordt gehouden met de daadwerkelijke VvE-reserves indien deze hoger zijn dan de algemene correctie. De zaak van eiseres was echter nog van voor deze wijziging.
Tijdens de zitting lichtte de heffingsambtenaar zijn werkwijze toe. De eiseres had niet betwist dat deze benadering in de meeste gevallen gunstiger uitpakte dan de werkelijke situatie. Ook waren enkele beroepsgronden van eiseres, zoals de gedateerde keuken en badkamer, ter zitting ingetrokken.
De beslissing van de rechtbank
De rechtbank verklaarde het beroep van eiseres ongegrond. De rechtbank vond de werkwijze van de heffingsambtenaar voldoende inzichtelijk en niet onrechtmatig. Omdat de correctie van de VvE-reserves in dit geval niet was berekend aan de hand van koopovereenkomsten of aktes van levering, maar op basis van een standaardcorrectie van 2%, waren deze documenten volgens de rechtbank geen op de zaak betrekking hebbende stukken zoals bedoeld in artikel 8:42 van de Awb.
De rechtbank concludeerde dat de vastgestelde WOZ-waarde van de woning in stand blijft. Dit betekent dat de eiseres geen gelijk krijgt en ook het griffierecht niet terugkrijgt, noch een vergoeding voor haar proceskosten ontvangt.
Partijen die het niet eens zijn met deze uitspraak, kunnen binnen zes weken na verzending van de uitspraak in hoger beroep gaan bij het gerechtshof Amsterdam. Dit kan digitaal of per brief. Indien er spoed is, kan een voorlopige voorziening worden gevraagd aan de voorzieningenrechter van het gerechtshof.
De uitspraak werd gedaan door mr. C.F. de Lemos Benvindo, rechter, met mr. S.A. Adriaanse als griffier, en is in het openbaar uitgesproken op 8 november 2024. De uitspraak is gepseudonimiseerd gepubliceerd om de privacy van betrokkenen te waarborgen.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
