De zaak in het kort
De rechtbank Amsterdam heeft geoordeeld over het beroep van twee huiseigenaren tegen de omgevingsvergunning die door het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam was verleend voor het vergroten van een woning en het realiseren van een balkon. De huiseigenaren, die eigenaar zijn van aangrenzende woningen, maakten bezwaar tegen deze vergunning, maar de rechtbank heeft hun beroep ongegrond verklaard. De rechtbank vond dat er geen sprake was van een evidente privaatrechtelijke belemmering en dat het bouwplan aan het Bouwbesluit voldeed. Bovendien hadden de eisers niet duidelijk gemaakt met welke belangen geen rekening was gehouden door het college.
Het verloop van het proces en de feiten
Op 4 november 2019 verleende het college een omgevingsvergunning voor het vergroten van een woning en het realiseren van een balkon. Hiertegen maakten twee huiseigenaren bezwaar. Vervolgens werd op 15 december 2020 een nieuwe omgevingsvergunning verleend voor het wijzigen van een dakterras en het realiseren van een balkon aan de achtergevel. Ook hiertegen maakten de huiseigenaren bezwaar. Op verzoek van de vergunninghouder werd de eerste omgevingsvergunning ingetrokken op 25 maart 2021. Het college verklaarde de bezwaren tegen deze eerste vergunning niet-ontvankelijk wegens het ontbreken van procesbelang en verklaarde de bezwaren tegen de tweede vergunning ongegrond.
Het college vond dat er geen evidente privaatrechtelijke belemmering was die de verlening van de omgevingsvergunning in de weg stond. Zij verwezen naar de mogelijkheid voor de vergunninghouder om vervangende toestemming te vragen als de vergadering van de Vereniging van Eigenaren (VvE) niet instemde. Ook werd geconcludeerd dat het bouwplan voldeed aan het Bouwbesluit.
Tijdens de zitting op 12 september 2024 werden de argumenten van beide partijen besproken. De rechtbank moest allereerst beoordelen of er formele gebreken waren die de behandeling van de argumenten in de weg konden staan. Hierbij werd vastgesteld dat een derde eiser geen bezwaar had gemaakt tegen de omgevingsvergunningen en daarom niet-ontvankelijk was in zijn beroep.
De beslissing van de rechtbank
De rechtbank oordeelde dat het college de omgevingsvergunning van 4 november 2019 terecht had ingetrokken en dat de bezwaren tegen deze vergunning terecht niet-ontvankelijk waren verklaard. De rechtbank vond dat er geen evident privaatrechtelijke belemmering was omdat de vergunninghouder nog vervangende toestemming kon vragen bij de civiele rechter.
De rechtbank stelde verder vast dat het college in zijn beslissing op bezwaar ten onrechte had getoetst aan het beleid over dakterrassen in plaats van aan het beleid over balkons. Dit was weliswaar een fout, maar aangezien het college in hun verweerschrift alsnog voldoende motiveerde waarom het bouwplan aan het beleid over balkons voldeed, werd deze fout gepasseerd.
De rechtbank zag geen reden om aan te nemen dat er onvoldoende rekening was gehouden met de belangen van de eisers. De eisers hadden niet duidelijk gemaakt welke specifieke belangen over het hoofd waren gezien door het college. Ook de stelling dat het bouwplan bouwtechnisch niet correct zou zijn uitgevoerd, kon niet worden onderbouwd met concrete bewijzen of tegenrapporten. Het college had voldoende aannemelijk gemaakt dat het bouwplan niet in strijd was met het Bouwbesluit.
De rechtbank verklaarde het beroep van de derde eiser niet-ontvankelijk en de beroepen van de andere twee eisers ongegrond. De rechtbank droeg het college op om het griffierecht te vergoeden wegens een zorgvuldigheidsgebrek in de beslissing op bezwaar, maar er werden geen proceskosten toegekend. De eisers kregen dus geen gelijk en de verleende omgevingsvergunning bleef in stand.
De uitspraak kan nog worden aangevochten bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State binnen zes weken na de dag waarop de uitspraak is verzonden.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
