De zaak in het kort
In een kort geding voor de rechtbank Amsterdam, aangespannen door de bewoners van een appartement ([eisers]), werd betoogd dat zij hinder ondervinden van hun onderburen ([gedaagden]) vanwege geluidsoverlast en het gebruik van hun waterleidingen. [eisers] eist dat [gedaagden] stopt met het gebruik van hun sanitaire voorzieningen die op de wateraansluiting van [eisers] zijn aangesloten en dat zij meewerken aan een deskundigenonderzoek naar de bouwkwaliteit van de renovaties die [gedaagden] hebben laten uitvoeren. De voorzieningenrechter oordeelde dat een dergelijke hinder niet bewezen was en bepaalde dat er geen sprake is van onrechtmatige hinder. Wel moet [gedaagden] meewerken aan een onderzoek naar de waterleidingen om de feitelijke situatie vast te stellen.
Het verloop van het proces en de feiten
De zaak begon met een kort geding dat oorspronkelijk gepland stond voor 24 oktober 2024, maar werd uitgesteld naar 30 oktober 2024. Tijdens deze zitting presenteerden beide partijen hun standpunten en probeerden ze via mediation tot een oplossing te komen, wat niet slaagde. Op 23 januari 2025 vond een descente plaats in de woning van [eisers], gevolgd door een voortzetting van de mondelinge behandeling, waarna de rechter zijn vonnis bepaalde.
De feiten zijn als volgt: [eisers] woont sinds oktober 2023 in een appartement boven [gedaagden]. Tussen oktober 2023 en juni 2024 lieten [gedaagden] renovaties uitvoeren aan hun deel van het gebouw, inclusief hun sanitair en wasmachine. [eisers] klaagt over geluidsoverlast en beweert dat het sanitair van [gedaagden] op hun wateraansluiting is aangesloten, wat leidt tot overlast en mogelijke kosten voor [eisers]. [gedaagden] ontkent de geluidsoverlast en verwijst naar de Vereniging van Eigenaren (VVE) voor de kwestie van de waterleidingen.
De beslissing van de rechtbank
De rechter beoordeelde dat de geluiden die [eisers] ervaren als hinder, voortkomen uit gewone huishoudelijke activiteiten die in een gedeeld wooncomplex normaal zijn. Er was geen bewijs dat de geluiden meer waren dan “leefgeluiden” die buren van elkaar moeten dulden. [eisers] had geen objectieve bewijzen geleverd voor onrechtmatige hinder. De rechter vond dat de belangen van [gedaagden] om gebruik te maken van hun sanitair zwaarder wegen dan de hinder die [eisers] ervaart.
Wat betreft het verzoek om een deskundigenonderzoek naar de renovaties, vond de rechter dat [eisers] het vermoeden van bouwvoorschriften overtredingen niet voldoende had onderbouwd. Echter, voor het onderzoek naar de waterleidingen ligt de zaak anders. Omdat het onduidelijk is hoe de leidingen precies lopen en of [gedaagden] inderdaad op de leidingen van [eisers] is aangesloten, oordeelde de rechter dat een niet-invasief onderzoek door een deskundige gerechtvaardigd is. Dit onderzoek moet op kosten van [eisers] worden uitgevoerd.
De rechter besloot dat een rechterlijk gebod voor [gedaagden] om mee te werken aan het onderzoek voldoende is, zonder een dwangsom te verbinden aan dit gebod. Voor de vordering betreffende de airco-unit van [gedaagden] was er geen directe noodzaak voor ingrijpen, aangezien dit een kwestie is die binnen de VVE moet worden opgelost.
Tot slot besloot de rechter dat beide partijen hun eigen proceskosten moeten dragen, gezien het feit dat beide partijen deels in het ongelijk zijn gesteld.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
