De zaak in het kort
In deze zaak ging het om een conflict tussen een Vereniging van Eigenaars (VvE) en Variaprop II C.V., een commanditaire vennootschap die enkele appartementen in een Rijksmonument bezit. Het geschil draaide om de vraag of Variaprop II verplicht is om geld toe te voegen aan het reservefonds van de VvE, gelijk aan de monumentensubsidie die particuliere eigenaren ontvangen, hoewel zij als niet-particuliere eigenaar zelf geen subsidie ontving. De VvE betoogde dat alle eigenaren, ongeacht of zij de subsidie ontvangen, moeten bijdragen aan het reservefonds ter hoogte van de subsidie.
Het verloop van het proces en de feiten
De VvE is verantwoordelijk voor een appartementengebouw dat als Rijksmonument is aangemerkt. Particuliere eigenaren in het gebouw kunnen in aanmerking komen voor een Woonhuissubsidie (WHS) voor de instandhouding van de monumentale waarde, terwijl rechtspersonen zoals Variaprop II dat niet kunnen. De VvE had een besluit genomen waarin stond dat elke eigenaar, ongeacht het recht op subsidie, een bedrag gelijk aan de ontvangen subsidie aan het reservefonds moest toevoegen.
Variaprop II, die zes appartementsrechten bezit, kreeg geen subsidie en weigerde aan deze verplichting te voldoen. De VvE vorderde daarop betaling van een bedrag gelijk aan zes keer de WHS per appartement, wat neerkwam op € 29.931,54, plus bijkomende kosten. De VvE stelde dat Variaprop II, net als de andere eigenaren, moest bijdragen aan het reservefonds om het budget voor groot onderhoud sluitend te krijgen.
De beslissing van de rechtbank
De rechtbank moest beoordelen of de VvE bevoegd was om de procedure aan te spannen en of de uitleg van het besluit van de VvE correct was. Ten eerste oordeelde de rechtbank dat de VvE ontvankelijk was in haar vorderingen. Het bestuur had een mandaat van de vergadering om juridische stappen te ondernemen bij betalingsachterstanden, wat in dit geval voldoende was.
Vervolgens keek de rechtbank naar de uitleg van het besluit van de VvE. Volgens het reglement van de VvE en de splitsingsakte waren alle eigenaren verplicht om een gelijk deel bij te dragen aan de gemeenschappelijke schulden en lasten, inclusief het reservefonds. De rechtbank oordeelde dat het besluit van de VvE om een bedrag gelijk aan de WHS aan het reservefonds toe te voegen logisch was en in lijn met de statuten. De rechtbank vond dat Variaprop II, als professionele vastgoedbeheerder, had moeten begrijpen dat de systematiek van het besluit inhield dat alle eigenaren, zelfs zonder ontvangen subsidie, moesten bijdragen aan het reservefonds.
De rechtbank verwierp het verweer van Variaprop II dat de VvE geen precieze hoogte van de WHS kon inschatten, en daarmee ook de bijdrage voor de eigenaren. De rechtbank vond dat de inschattingen van de VvE redelijk waren en voldoende om de begroting op te baseren.
Tot slot vond de rechtbank dat het niet onredelijk was dat particuliere eigenaren, die wel subsidie ontvingen, geen eigen middelen hoefden bij te dragen, terwijl Variaprop II dat wel moest doen. De wetgever had ervoor gekozen om rechtspersonen uit te sluiten van de subsidie, en dit was geen schending van de redelijkheid en billijkheid.
Als gevolg hiervan veroordeelde de rechtbank Variaprop II tot betaling van het door de VvE geëiste bedrag, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de dagvaarding. De rechtbank wees de gevorderde buitengerechtelijke incassokosten af, omdat niet was aangetoond dat deze kosten daadwerkelijk waren gemaakt. Daarnaast werd Variaprop II veroordeeld tot het betalen van de proceskosten, omdat zij grotendeels in het ongelijk was gesteld. Het vonnis werd uitvoerbaar bij voorraad verklaard, wat betekent dat de VvE het vonnis direct kan uitvoeren zonder dat eerst een hoger beroep hoeft te worden afgewacht.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
