De zaak in het kort
In deze civiele rechtszaak heeft de rechtbank Limburg een verzoek van verschillende Verenigingen van Eigenaars (VvE’s) afgewezen om een voorlopig deskundigenonderzoek te laten instellen. De VvE’s, die gebouwen beheersen in een appartementencomplex in Herten, wilden een onderzoek naar vermeende gebreken in het gevelpleisterwerk van de gebouwen. De rechtbank oordeelde dat dit verzoek in strijd was met de goede procesorde omdat het kort na de start van een reeds lopende hoofdzaak werd gedaan. De rechtbank benadrukte dat de nieuwe wetgeving, die per 1 januari 2025 van kracht is, juist beoogt dat bewijsverrichtingen zoveel mogelijk via de rechter van de hoofdzaak lopen.
Het verloop van het proces en de feiten
De procedure begon met een verzoekschrift van de VvE’s, waarin zij de rechtbank vroegen om een voorlopig deskundigenonderzoek te gelasten. Dit verzoek werd op 29 januari 2025 ingediend, kort voordat de dagvaarding voor de bodemprocedure op 3 februari 2025 werd betekend. De VvE’s meenden dat de verweerder, een projectontwikkelaar van het complex genaamd ‘Maasresidentie Roermond’, tekortgeschoten was in de nakoming van de aannemingsovereenkomst door ondeugdelijk gevelpleisterwerk op te leveren.
De verweerder betwistte de vorderingen van de VvE’s en voerde aan dat zij geen vorderingsrecht hadden en derhalve geen belang hadden bij het verzoek om een deskundigenonderzoek, zoals vereist onder artikel 3:303 van het Burgerlijk Wetboek.
Tijdens de mondelinge behandeling op 16 april 2025, waar vertegenwoordigers van beide partijen aanwezig waren, werd het verzoek verder toegelicht en verdedigd. Het verzoekschrift was slechts enkele dagen voor de feitelijke start van de bodemprocedure ingediend. Dit tijdsbestek was van belang voor de uiteindelijke beslissing van de rechtbank.
De beslissing van de rechtbank
De rechtbank wees het verzoek van de VvE’s om een voorlopig deskundigenonderzoek af. Volgens de rechtbank was het verzoek in strijd met de goede procesorde en hadden de VvE’s onvoldoende belang bij het verzoek in de zin van artikel 3:303 BW. De rechtbank wees erop dat de nieuwe wetgeving, die de vereenvoudiging en modernisering van het bewijsrecht beoogt, erop gericht is om bewijsverrichtingen te laten plaatsvinden in de context van de hoofdzaak en niet als afzonderlijke procedures.
Het feit dat het verzoekschrift kort voor de aanvang van de bodemprocedure was ingediend, droeg bij aan de beslissing van de rechtbank. Er was geen overtuigende reden gegeven waarom het verzoek apart moest worden behandeld, zoals de noodzaak om bewijs veilig te stellen of het waarborgen van een termijn. De rechtbank oordeelde dat het verzoek in deze context een gebrek aan doelmatig procesgedrag aan de zijde van de verzoekers liet zien.
Daarnaast veroordeelde de rechtbank de VvE’s in de proceskosten, die aan de zijde van de verweerder werden begroot op een totaalbedrag van € 2.120,00. Dit bedrag omvatte griffierechten, advocatenkosten en nakosten. De beslissing over de proceskosten werd uitvoerbaar bij voorraad verklaard.
Deze uitspraak benadrukt het belang van het naleven van de goede procesorde en het zorgvuldig plannen van juridische stappen, vooral in het licht van de recente wijzigingen in het bewijsrecht. De rechtbank benadrukte dat het samenvoegen van bewijsverrichtingen met de inhoudelijke behandeling van de hoofdzaak niet alleen de efficiëntie van het proces ten goede komt, maar ook onnodige doorkruisingen van procedures voorkomt.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
