De zaak in het kort
De rechtbank Midden-Nederland heeft een uitspraak gedaan over een geschil met betrekking tot de vastgestelde WOZ-waarde van een woning. De eiseres, eigenaar van een appartement, was het niet eens met de door de heffingsambtenaar vastgestelde waarde van € 267.000 voor het belastingjaar 2023. Ondanks het bezwaar en beroep van de eiseres, handhaafde de rechtbank de oorspronkelijke WOZ-waarde en oordeelde dat er geen aanleiding was om de proceskosten of het griffierecht aan eiseres te vergoeden.
Het verloop van het proces en de feiten
In februari 2023 stelde de heffingsambtenaar de WOZ-waarde van een appartement van 79 m², gebouwd in 1991, vast op € 267.000. Deze waarde werd vastgesteld op basis van de waardepeildatum 1 januari 2022. De eiseres ging in bezwaar tegen deze beschikking, maar haar bezwaar werd ongegrond verklaard, waarna ze in beroep ging bij de rechtbank.
De heffingsambtenaar onderbouwde de WOZ-waarde met een taxatiematrix waarin de woning werd vergeleken met vier verkochte referentiewoningen uit dezelfde straat en complex. Deze referentiewoningen werden verkocht voor bedragen tussen de € 270.000 en € 351.000. De rechtbank vond een zitting niet nodig en besloot op de stukken.
De beslissing van de rechtbank
De rechtbank beoordeelde of de vastgestelde WOZ-waarde te hoog was. De heffingsambtenaar had de bewijslast om aan te tonen dat de waarde correct was vastgesteld. De referentiewoningen, hoewel niet identiek aan de betwiste woning, waren voldoende vergelijkbaar en de verschillen in onderhoud en voorzieningen waren volgens de rechtbank adequaat verdisconteerd in de waarde.
Eiseres voerde diverse bezwaren aan, zoals de slechte staat van afwerking van het plafond en de muren, gedateerde keuken en badkamer, en de matige isolatie van de woning. Ook stelde ze dat de ligging nabij een snelweg en de etage waarop de woning zich bevindt niet voldoende in de waarde waren verdisconteerd. De rechtbank vond echter dat de heffingsambtenaar deze aspecten voldoende had meegenomen in de taxatiematrix.
Voor elk bezwaar stelde de rechtbank vast dat de heffingsambtenaar aannemelijk had gemaakt dat de woningwaarde niet te hoog was vastgesteld. De rechtbank oordeelde dat de aandeel in de Vereniging van Eigenaars (VVE) correct was verwerkt in de waarde van de referentiewoningen, en dat de ligging ten opzichte van de snelweg geen nadelige invloed had op de waarde, gezien de afstand van 900 meter.
De rechtbank verklaarde het beroep van eiseres ongegrond, waardoor de WOZ-waarde van € 267.000 gehandhaafd blijft. Er was geen reden om proceskosten of griffierecht terug te betalen aan de eiseres. De uitspraak werd gedaan door rechter mr. J.W. Veenendaal in aanwezigheid van griffier P.W. Hogenbirk en uitgesproken op 26 mei 2025. Partijen kunnen in hoger beroep gaan bij het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden binnen zes weken na verzending van de uitspraak.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
