De zaak in het kort
Deze zaak betreft een conflict tussen een Vereniging van Eigenaren (VvE) en een voormalig lid van de VvE, over de betaling van onderhoudskosten en de onrechtmatige aanwending van VvE-gelden. De VvE, vertegenwoordigd door [eiser 2], heeft [gedaagde] gedagvaard voor de betaling van 50% van de onderhoudskosten aan het pand. [gedaagde] verweert zich door te stellen dat de kantonrechter niet bevoegd is, en dat er geen rechtsgeldige besluiten zijn genomen door de VvE voor het uitvoeren van de werkzaamheden. Daarnaast heeft [gedaagde] in reconventie een tegenvordering ingediend voor de terugbetaling van onrechtmatig geïncasseerde VvE-gelden en de volledige proceskosten.
Het verloop van het proces en de feiten
De procedure begon met een dagvaarding door de VvE en [eiser 2] tegen [gedaagde], waarin zij werd gevraagd 50% van de onderhoudskosten te betalen. [gedaagde] verweerde zich met een beroep op een arbitragebeding in de splitsingsakte, dat de gewone rechterlijke macht uitsluit. In deze akte werd bepaald dat geschillen door scheidslieden moeten worden beslecht. Daarnaast betwistte [gedaagde] dat er een geldige machtiging van de ledenvergadering was om de rechtsvordering en de beslaglegging te beginnen.
Het conflict ontstond nadat [eiser 2] zonder overleg met [gedaagde] dakreparaties had laten uitvoeren en de kosten daarvan van de VvE-rekening had betaald. [gedaagde] had eerder aangegeven niet akkoord te zijn met de financiële afhandeling en had haar bijdragen aan de VvE stopgezet. Bovendien was er geen voorafgaande toestemming van de VvE-leden voor deze uitgaven, zoals vereist volgens de splitsingsakte en het modelreglement.
De zaak werd verder bemoeilijkt door de verkoop van het appartement van [gedaagde] en het conservatoir beslag dat [eiser 2] namens de VvE had laten leggen. Na de verkoop van het appartement betaalde de notaris een bedrag van € 4.148,00 aan de deurwaarder als zekerheid, dat afhankelijk was van een rechterlijke uitspraak over de betalingsverplichting van [gedaagde].
De beslissing van de rechtbank.
De rechtbank oordeelde dat zij zich onbevoegd verklaarde om van de vorderingen van de VvE kennis te nemen vanwege het geldige arbitragebeding in de splitsingsakte. Hierdoor werd de VvE niet-ontvankelijk verklaard in haar vorderingen. Eveneens werden de subsidiaire vorderingen van [eiser 2] inzake zaakwaarneming en ongerechtvaardigde verrijking afgewezen, omdat deze onvoldoende waren onderbouwd en niet voldeden aan de wettelijke vereisten.
In reconventie werd geoordeeld dat [eiser 2] onrechtmatig gebruik had gemaakt van de VvE-gelden door zonder toestemming van de leden uitgaven te doen. De rechtbank verklaarde voor recht dat [eiser 2] onjuist had gehandeld en veroordeelde hem tot terugbetaling van € 1.493,02 aan [gedaagde], wat haar aandeel in de onrechtmatig gebruikte VvE-gelden was. De rechtbank wees de vordering tot volledige proceskostenveroordeling af, omdat er geen sprake was van misbruik van procesrecht of andere buitengewone omstandigheden.
De rechtbank beval ook de teruggave van het bedrag dat op de kwaliteitsrekening van de deurwaarder stond aan [gedaagde], omdat de VvE niet-ontvankelijk was verklaard en de vorderingen van [eiser 2] waren afgewezen. De vordering van [gedaagde] voor de vergoeding van buitengerechtelijke incassokosten werd afgewezen, aangezien de kosten niet meer omvatten dan gebruikelijke proceshandelingen.
Tot slot werden de VvE en [eiser 2] in de proceskosten veroordeeld, zowel in conventie als in reconventie. De rechtbank bepaalde dat zij deze kosten binnen veertien dagen moesten voldoen, met de mogelijkheid van wettelijke rente als er niet tijdig werd betaald. Het vonnis werd uitvoerbaar bij voorraad verklaard.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
