De zaak in het kort
In deze zaak, behandeld door de rechtbank Overijssel, stond de vraag centraal of de gedaagden hoofdelijk aansprakelijk zijn voor de schade die de eisers hebben geleden als gevolg van een brand. De brand was ontstaan tijdens dakdekkerswerkzaamheden op het dak van een bedrijfsverzamelgebouw. De eisers, die allen eigenaar zijn van bedrijfsunits in het gebouw, stelden de gedaagden aansprakelijk. Daarnaast was er een vrijwaringszaak waarin de vraag speelde of de ene gedaagde de andere moest vrijwaren voor eventuele veroordelingen in de hoofdzaak. De rechtbank oordeelde dat beide gedaagden aansprakelijk zijn en wees zowel de vorderingen in de hoofdzaak als in de vrijwaringszaak toe.
Het verloop van het proces en de feiten
Het proces begon met de eisers die een verklaring van recht vorderden waarin de gedaagden hoofdelijk aansprakelijk worden gesteld voor de schade door de brand. De brand vond plaats op 3 april 2023, tijdens dakdekkerswerkzaamheden uitgevoerd door werknemers van [gedaagde 2] B.V. De werkzaamheden werden uitgevoerd op het dak van een bedrijfsverzamelgebouw, dat na oplevering door [gedaagde 1] B.V. enkele aanvullende werkzaamheden aan het dak nodig had. [gedaagde 1] had deze werkzaamheden doorgegeven aan [gedaagde 2].
Tijdens de werkzaamheden hadden de dakdekkers het dak tijdelijk verlaten. In hun afwezigheid ontstond een brand die uiteindelijk door de brandweer werd geblust, maar niet voordat er aanzienlijke schade was ontstaan aan meerdere units in het gebouw. Een reeks van onderzoeken door verschillende betrokken partijen wees uit dat de brand verband hield met het gebruik van een hete lucht föhn. Er werd geen definitieve oorzaak vastgesteld, maar de mogelijkheid dat de föhn een rol speelde in het ontstaan van de brand werd als aannemelijk beschouwd.
De eisers baseerden hun vordering op de stelling dat de werknemers van [gedaagde 2] hun zorgplicht hadden geschonden door veiligheidsnormen te negeren, zoals het onbeheerd achterlaten van een hete lucht föhn. De gedaagden voerden verweer en stelden onder meer dat er geen causale link was tussen de vermeende nalatigheid en de schade.
De beslissing van de rechtbank
De rechtbank oordeelde dat zowel [gedaagde 1] als [gedaagde 2] aansprakelijk zijn voor de schade die de eisers hebben geleden. Hierbij werd vastgesteld dat er een overeenkomst van aanneming van werk bestond tussen de VvE van het pand en [gedaagde 1], en vervolgens tussen [gedaagde 1] en [gedaagde 2].
De rechtbank stelde dat de dakdekkers van [gedaagde 2] niet de vereiste zorgvuldigheid hadden betracht door veiligheidsnormen te negeren en dat hun handelen als een toerekenbare onrechtmatige daad moest worden beschouwd. Daarom is [gedaagde 2] op grond van artikel 6:170 BW aansprakelijk voor de schade. Daarnaast werd [gedaagde 1] aansprakelijk bevonden op grond van artikel 6:171 BW, omdat de dakdekkers in opdracht van [gedaagde 1] de werkzaamheden uitvoerden.
In de vrijwaringszaak werd geoordeeld dat [gedaagde 2] [gedaagde 1] moet vrijwaren voor alles waartoe [gedaagde 1] in de hoofdzaak wordt veroordeeld. Dit volgde uit de erkenning van [gedaagde 2] dat, indien zij aansprakelijk zou worden gesteld, de draagplicht voor de schade op haar rust.
De rechtbank veroordeelde de gedaagden hoofdelijk in de proceskosten van de eisers, en [gedaagde 2] werd veroordeeld in de proceskosten van [gedaagde 1] in de vrijwaringszaak. De vonnissen werden uitvoerbaar bij voorraad verklaard, wat betekent dat deze direct ten uitvoer gelegd kunnen worden zonder dat hoger beroep de uitvoering opschort.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
