De zaak in het kort
In deze zaak beoordeelt de rechtbank Rotterdam een beroep tegen een besluit van het college van burgemeester en wethouders van Rotterdam. Het college had een vergunning verleend voor kamerbewoning voor drie personen in een woning in Rotterdam. Eisers voerden aan dat het besluit ten onrechte was genomen wegens vermeende privaatrechtelijke belemmeringen en het onterecht toepassen van overgangsrecht. De rechtbank concludeerde echter dat het college de vergunning terecht had verleend, omdat aan de gestelde criteria was voldaan en er geen sprake was van aantasting van het woonmilieu en de leefbaarheid in de buurt.
Het verloop van het proces en de feiten
De zaak begint met een aanvraag van de vergunninghouder op 6 juli 2022 voor een vergunning voor kamerbewoning voor drie personen. Op dat moment woonden er al drie personen in de woning. Het college verleende de vergunning op 17 augustus 2022, omdat werd voldaan aan de criteria in de Verordening toegang woningmarkt en samenstelling woningvoorraad 2021. Eisers dienden bezwaar in tegen dit besluit, maar het college handhaafde de vergunning in het besluit van 31 maart 2023. Hiertegen stelden eisers beroep in.
Het beroep werd behandeld op 17 december 2024, samen met een soortgelijk beroep van andere belanghebbenden. Tijdens de zitting werden de feiten en omstandigheden rond de vergunningverlening besproken. De vergunninghouder had bij de aanvraag een huurovereenkomst overlegd en er was een controle in de Basisregistratie Personen uitgevoerd, waaruit bleek dat op de peildatum van 30 juni 2021 drie personen op het adres stonden ingeschreven. Eisers betoogden echter dat de huurovereenkomst mogelijk frauduleus was en dat er sprake was van overbewoning.
De beslissing van de rechtbank
De rechtbank oordeelt dat het college terecht de vergunning heeft verleend. Ten aanzien van de privaatrechtelijke belemmeringen stelt de rechtbank dat eisers zich hiervoor tot de burgerlijke rechter moeten wenden. Het college hoeft bij de beoordeling van de vergunning geen rekening te houden met privaatrechtelijke omstandigheden.
Met betrekking tot het overgangsrecht oordeelt de rechtbank dat het college in redelijkheid het overgangsrecht heeft toegepast. De bewijsstukken, zoals de huurovereenkomst en de inschrijving in de Basisregistratie Personen, waren voldoende voor de toepassing van het overgangsrecht. Eisers konden geen concrete bewijzen aandragen die het vermoeden van fraudes met de huurovereenkomst ondersteunden.
Ten aanzien van de criteria voor de vergunning concludeert de rechtbank dat er geen sprake was van overlast die leidde tot aantasting van het woonmilieu. Het begrip overlast is subjectief en het college heeft beoordelingsruimte. Het college baseerde zijn oordeel op concrete informatie, zoals het ontbreken van meldingen over overlast ten tijde van de vergunningaanvraag. Hoewel er later meldingen waren, veranderde dit niet de beoordeling.
De rechtbank besluit dat het college terecht de vergunning voor kamerbewoning voor drie personen heeft verleend. Het beroep wordt ongegrond verklaard, waardoor het besluit van het college in stand blijft. Eisers krijgen geen gelijk en er is geen aanleiding voor vergoeding van proceskosten of griffierechten. Tegen de uitspraak kan hoger beroep worden aangetekend bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State binnen zes weken na verzending van de uitspraak.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
