De zaak in het kort
Stichting Exploitatie Residentie Terneuzen, een organisatie die diensten verleende aan bewoners van de serviceflat “Residentie Terneuzen”, heeft in 2019 een bedrag van € 50.000,00 betaald aan Robo B.V., een bedrijf dat zich bezighoudt met managementadvies. Na het faillissement van de stichting in 2022, eist de curator van de failliete stichting dit bedrag terug van Robo, stellend dat de betaling onverschuldigd was gedaan. De rechtbank heeft echter vastgesteld dat er wel degelijk een rechtsgrond voor de betaling was, namelijk een rekeningcourantverhouding tussen de stichting en Robo, en heeft daarom de vordering van de curator afgewezen.
Het verloop van het proces en de feiten
De curator van de failliete stichting heeft op 21 september 2023 Robo gesommeerd om het bedrag van € 50.000,00 terug te betalen, maar Robo heeft dit geweigerd. De curator stelde dat er voor de betaling van dit bedrag in april 2019 geen rechtsgrond bestond en dat de stichting dus het bedrag onverschuldigd had betaald. Hij vorderde de terugbetaling van het bedrag, vermeerderd met rente en buitengerechtelijke kosten.
Robo betwistte de onverschuldigde betaling en stelde dat het overgemaakte bedrag een afbetaling was op een bestaande rekeningcourantschuld van de stichting aan Robo. Deze schuld was volgens Robo opgenomen in de jaarrekeningen van de stichting en was ontstaan door een overname van een schuld van de stichting aan een andere partij, die via een leningsovereenkomst en een daarop volgende overdracht aan Robo was gegaan.
De procedure verliep via de gebruikelijke stappen: de dagvaarding van de curator, de conclusie van antwoord van Robo, diverse brieven van de rechtbank, en een mondelinge behandeling op 7 februari 2025. Tijdens deze zitting werden de feiten en argumenten van beide partijen besproken en werden stukken uit de administratie van de stichting en Robo overlegd.
De beslissing van de rechtbank
De kernvraag in deze zaak was of er een rekeningcourantverhouding tussen de stichting en Robo bestond waarop de betaling van € 50.000,00 in april 2019 een aflossing was. De rechtbank oordeelde bevestigend en stelde vast dat de betaling niet onverschuldigd was. De curator had de stelplicht en bewijslast om aan te tonen dat er geen rechtsgrond voor de betaling bestond, maar kon dit niet voldoende onderbouwen tegenover de gemotiveerde betwisting door Robo.
De rechtbank vond voldoende bewijs in de administratie van de stichting en Robo. Uit de stukken bleek dat er sinds 2016 sprake was van een rekeningcourantschuld van de stichting aan Robo, welke in de jaarrekeningen consistent werd aangetoond. Het bedrag dat in 2019 werd betaald, was een aflossing op deze schuld. Het ontstaan van deze schuld was volgens de rechtbank voldoende toegelicht door Robo, die uitlegde dat de schuld was ontstaan door een overname van een bestaande rekeningcourantschuld van de stichting aan een derde partij, die via afspraken en een leningsovereenkomst uiteindelijk bij Robo terechtkwam.
De rechtbank wees de vordering van de curator tot terugbetaling van het bedrag van € 50.000,00 af, evenals de nevenvorderingen voor rente en buitengerechtelijke kosten. Ook het verzoek van Robo om het resterende bedrag van de rekeningcourantschuld op de lijst van voorlopig erkende schuldvorderingen te plaatsen, werd niet gehonoreerd, omdat dat verzoek buiten het geschil viel dat aan de rechtbank was voorgelegd.
De curator werd veroordeeld tot betaling van de proceskosten van Robo, die werden vastgesteld op € 5.495,00, inclusief griffierecht, salaris advocaat en nakosten. De curator moet deze kosten binnen veertien dagen na aanschrijving betalen, met een extra bedrag en kosten van betekening als hij niet tijdig betaalt.
Het vonnis is uitvoerbaar bij voorraad verklaard, wat betekent dat het direct ten uitvoer gelegd kan worden, ook als de curator in hoger beroep zou gaan. De rechtbank sloot de zaak af door de curator te veroordelen in de wettelijke rente over de proceskosten als deze niet binnen de gestelde termijn worden voldaan.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
