De zaak in het kort
In deze kwestie betreft het een juridisch geschil over een wijzigingsplan voor de bouw van een vrijstaande woning in Ammerzoden, een kern in de gemeente Maasdriel. Het wijzigingsplan, goedgekeurd door het college van burgemeester en wethouders van Maasdriel, werd bestreden door een omwonende, aangeduid als [appellant], die zich niet kon verenigen met de bouwplannen. De zaak werd behandeld door de Raad van State, die moest oordelen of de besluitvorming van het college in lijn was met de ruimtelijke ordeningsregels en het gemeentelijke beleid.
Het verloop van het proces en de feiten
Het besluit dat aan de basis van deze zaak ligt, werd genomen op 28 maart 2023, waarbij het college het wijzigingsplan “Ammerzoden wijziging 2022, [locatie 1]” vaststelde. Dit plan voorziet in de bouw van een nieuwe woning op een afgesplitst perceel dat inmiddels een nieuwe adresaanduiding heeft gekregen ([locatie 2]). Het perceel heeft een oppervlakte van 490 m² en grenst aan de zuidzijde aan de doodlopende weg Molenerf. De eigenaren van het perceel zijn [partij A] en [partij B], terwijl [appellant] woont aan een aangrenzend perceel ([locatie 3]).
De appellant heeft bezwaar gemaakt tegen het wijzigingsplan, met het argument dat de afstand tussen zijn perceel en het bouwvlak te klein was, wat zou leiden tot privacyverlies en andere overlast. Ook betwijfelde [appellant] of de woningbouw paste binnen het gemeentelijke Woningbouwprogramma 2021-2030 van Maasdriel, en of het plan voldeed aan de stedenbouwkundige eisen en milieuregels.
Tijdens de procedure heeft de Raad van State ook aandacht besteed aan de inwerkingtreding van de Omgevingswet per 1 januari 2024. Omdat het ontwerpwijzigingsplan echter vóór deze datum ter inzage was gelegd, bleef het oude recht van toepassing op de beroepsprocedure.
De beslissing van de rechtbank.
Na een uitgebreide beoordeling van de aangevoerde bezwaren heeft de Raad van State het beroep van [appellant] ongegrond verklaard. De Afdeling bestuursrechtspraak oordeelde dat de woningbouw paste binnen het gemeentelijke Woningbouwprogramma, dat 150 woningen reserveert voor kleine woningbouwinitiatieven. De Raad stelde dat er geen vereiste was dat deze initiatieven als inbreiding moeten worden beschouwd, en dat de woningbouw in het wijzigingsplan niet als uitbreiding maar als inbreiding kon worden gezien.
De Raad van State bevestigde verder dat de woningbouw inpasbaar was binnen het stedenbouwkundig beeld, zoals vastgelegd in het stedenbouwkundig advies. Het bouwvlak en de gerealiseerde bebouwing voldeden aan de gestelde oppervlaktevoorwaarden en de positionering was passend binnen de bestaande bouwstructuur.
Ten aanzien van de door [appellant] aangevoerde nadelige effecten zoals privacyverlies en geluidsoverlast, stelde de Raad van State dat deze niet zodanig waren onderbouwd dat ze een onevenredige inbreuk zouden vormen op de belangen van [appellant]. Ook was er geen strijd met de kernopgave uit de Omgevingsvisie Bommelerwaard, aangezien de afname van het onbebouwde oppervlak niet automatisch strijd oplevert met de milieudoelstellingen van de gemeente.
De Raad van State oordeelde tevens dat het wijzigingsplan niet in strijd was met de wijzigingsvoorwaarden van het bestemmingsplan. Het plan voorzag in de juiste bouwhoogtes en afstanden ten opzichte van de perceelgrenzen, en de bestemmingsregels waren correct toegepast. Bovendien was er geen strijd met de zogenaamde antidubbelregel, die voorkomt dat een stuk grond dubbel wordt gebruikt voor bebouwingsmogelijkheden.
In conclusie verklaarde de Raad van State het beroep ongegrond en hoefde het college van burgemeester en wethouders van Maasdriel geen proceskosten te vergoeden. Deze uitspraak betekent dat de bouw van de nieuwe woning in Ammerzoden kan doorgaan volgens het vastgestelde wijzigingsplan. De beslissing onderstreept de juridische hanteerbaarheid van wijzigingsbevoegdheden binnen bestemmingsplannen en de noodzaak van een zorgvuldige belangenafweging bij ruimtelijke ordeningsbesluiten.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
