De zaak in het kort
In deze zaak is een klager, eigenaar van een appartementsrecht in een appartementencomplex, in hoger beroep gegaan tegen een eerder besluit van de kamer voor het notariaat in het ressort Den Haag. De klager wilde in aanmerking komen voor een tweede parkeerplaats bij zijn woning, verwijzend naar de erfpachtvoorwaarden. Echter, er bleek een discrepantie te bestaan tussen deze voorwaarden en de omgevingsvergunning. De notaris had het bestuur van de Vereniging van Eigenaren (VvE) geadviseerd in deze kwestie, maar de klager was het niet eens met dit advies. Eerder, in 2024, had het hof een klacht van de klager tegen de notaris ongegrond verklaard. Nu diende de klager een tweede klacht in. Het hof oordeelde dat er sprake was van ‘ne bis in idem’, wat betekent dat een latere klacht over hetzelfde feit niet opnieuw kan worden beoordeeld.
Het verloop van het proces en de feiten
Op 4 maart 2025 diende de klager een beroepschrift in tegen de beslissing van de kamer voor het notariaat van 19 februari 2025. De notaris diende op 26 mei 2025 een verweerschrift in. Op 19 september 2025 diende de klager een aanvullende productie in, maar het hof besloot deze buiten beschouwing te laten omdat het werd beschouwd als een nadere inhoudelijke uiteenzetting zonder toestemming. De zaak werd behandeld tijdens een openbare zitting van het hof op 2 oktober 2025, waarbij zowel de klager als de notaris aanwezig waren en het woord voerden.
De feiten, zoals vastgesteld door de kamer en niet betwist door partijen, zijn als volgt: er bestaat een verschil van inzicht tussen de klager en de VvE over een tweede parkeerplaats. De klager beroept zich op de akte van uitgifte erfpacht, waarin staat dat hij recht heeft op een tweede parkeerplaats vanwege de grootte van zijn appartement. De VvE betwist dit en verwijst naar de voorwaarden in de omgevingsvergunning, die niet overeenkomen met de erfpachtvoorwaarden. Er zou een fout zijn gemaakt in de erfpachtvoorwaarden die gecorrigeerd moet worden.
Het bestuur van de VvE wilde deze discrepantie rechtzetten door de akte van uitgifte erfpacht te laten wijzigen en benaderde de notaris voor advies. De notaris adviseerde dat een wijziging kon worden doorgevoerd met een gewone meerderheid van stemmen binnen de VvE, terwijl de klager meende dat unanimiteit van alle rechthebbenden vereist was. De klager diende in 2023 een klacht in tegen de notaris, verwijtend dat deze opzettelijk foutieve informatie had verstrekt. Deze klacht werd ongegrond verklaard en het hof bevestigde dit besluit in 2024.
Op 2 juni 2024 diende de klager een nieuwe klacht in bij de kamer, verwijtend dat de notaris hem oplichtte en bedrieglijk zijn rechten op een tweede parkeerplaats probeerde te ontnemen. De kamer verklaarde de klacht deels niet-ontvankelijk en deels ongegrond.
De beslissing van de rechtbank
In hoger beroep voerde de klager aan dat de notaris tekortgeschoten was in haar zorgplicht en dat een beslissing van de algemene ledenvergadering geen basis kon zijn voor de aanpassing van de erfpachtakte. De notaris weerlegde deze beschuldigingen, zeggende dat haar advies correct was en dat ze geen enkele interesse had om de klager zijn rechten te ontnemen.
Het hof overwoog dat het ne bis in idem-beginsel van toepassing is, wat betekent dat een klacht over hetzelfde feit niet opnieuw beoordeeld kan worden. De klacht van de klager betrof in wezen dezelfde kwestie als in de eerdere zaak, namelijk de zorgvuldigheid van het advies van de notaris aan de VvE. Daarom werd de klacht niet-ontvankelijk verklaard.
Het hof besloot de beslissing van de kamer volledig te vernietigen en opnieuw te besluiten dat de klacht niet-ontvankelijk was. Deze beslissing werd gegeven door mrs. J.H. Lieber, O.J. van Leeuwen en T.W. van Grafhorst en werd in het openbaar uitgesproken op 4 november 2025.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
