De zaak in het kort
In deze zaak draait het om de verdeling van onderhoudskosten binnen een Vereniging van Eigenaars (VvE). De eisers, [eiser 1] en [eiser 2], betogen dat zij meer aan deze kosten hebben bijgedragen dan volgens de splitsingsakte noodzakelijk was en vragen om terugbetaling van het teveel betaalde bedrag. Ze voeren aan dat er geen rechtsgeldig besluit is genomen dat afwijkt van de in de splitsingsakte vastgelegde verdeling van onderhoudskosten. De kantonrechter wijst echter hun vordering af, omdat de eisers onvoldoende hebben aangetoond dat er geen rechtsgeldig besluit is genomen binnen de VvE over de verdeling van de onderhoudskosten.
Het verloop van het proces en de feiten
De procedure begon met een dagvaarding op 28 februari 2025, gevolgd door een reeks juridische stappen, waaronder een mondelinge behandeling op 18 september 2025. Tijdens deze procedure hebben de eisers hun eis gewijzigd en aangevuld. De zaak betreft een onroerend goed dat in appartementsrechten is gesplitst, met verschillende eigenaren die elk een bepaald aandeel in de gemeenschappelijke kosten dragen.
De splitsingsakte, gebaseerd op het ‘Modelreglement 1992’, bepaalt dat appartementseigenaars moeten bijdragen aan de gezamenlijke schulden en kosten van de VvE. Echter, afwijking van deze bijdrageplicht kan alleen met instemming van alle appartementseigenaars. De eisers betogen dat er geen instemming was voor een afwijkende verdeling van onderhoudskosten zoals opgenomen in een meerjarig onderhoudsplan (MJOP) dat in een VvE-vergadering op 8 december 2022 is besproken.
Het MJOP bevatte een kostenverdeling voor onderhoud aan de achtergevel, waarbij de eisers een groter aandeel moesten betalen dan volgens de splitsingsakte hun aandeel zou moeten zijn. De vergadering van de VvE vond plaats met enkele appartementseigenaars, waaronder [eiser 2], die ook een volmacht had van [eiser 1]. Tijdens deze vergadering is er volgens de notulen een besluit genomen over de verdeling van de onderhoudskosten, maar de eisers betwisten de geldigheid van dit besluit, stellen dat ze er niet van op de hoogte waren dat het om een definitieve kostenverdeling ging, en hebben bezwaar tegen de notulen gemaakt.
De beslissing van de rechtbank.
De kantonrechter oordeelt dat er tijdens de vergadering van 8 december 2022 een rechtsgeldig besluit is genomen over de definitieve verdeling van de onderhoudskosten. Hoewel de eisers aanvoeren dat zij niet wisten dat er werd afgeweken van de splitsingsakte en dat ze daar niet mee hebben ingestemd, stelt de rechter dat de splitsingsakte afwijken van de kostenverdeling toestaat, mits alle eigenaren aanwezig of vertegenwoordigd zijn, wat in dit geval het geval was.
De eisers hebben ook betoogd dat de besluiten nietig of vernietigbaar zijn vanwege vermeende gebreken in de oproeping voor de vergadering en de volmacht die [eiser 1] aan [eiser 2] had gegeven. De kantonrechter concludeert echter dat de eisers niet tijdig om vernietiging van het besluit hebben verzocht en dat er geen ontoereikende volmacht is aangetoond die de besluiten zou kunnen nietig verklaren.
Aangezien er sprake is van een rechtsgeldig besluit over de kostenverdeling, is er een rechtsgrond voor de betalingen van de eisers aan de VvE. De vorderingen van de eisers worden daarom afgewezen, inclusief hun verzoek om terugbetaling van hun vermeende overbetaling en hun verzoek om [gedaagde 1] te verplichten tot betaling aan de VvE. De proceskosten worden ten laste van de eisers gelegd, die hoofdelijk verantwoordelijk zijn voor de betaling van deze kosten.
De uitspraak benadrukt het belang van duidelijke communicatie en besluitvorming binnen VvE’s, vooral wanneer het gaat om het afwijken van vastgestelde verdelingen in splitsingsakten. Het vonnis van de kantonrechter maakt duidelijk dat zonder duidelijke bewijsvoering van onregelmatigheden of gebrek aan instemming, de besluiten van een VvE-vergadering als rechtsgeldig worden beschouwd.
Lees de originele uitspraak hier.
Disclaimer: Deze samenvatting is automatisch gegenereerd en kan daardoor fouten bevatten.
Raadpleeg altijd de originele uitspraak.
